Tip 1: Ruzies en spanningen gaan over de relatie, niet alleen over de inhoud van wat gezegd wordt

Ruzies in nieuw samengestelde gezinnen gaan over grote en kleine dingen. Het is belangrijk voor een koppel om overeen te komen en inhoudelijk tot afspraken te komen. Maar dikwijls lukt dat niet omdat de discussies gaan over de fundamenten van de relatie: de verhoudingen onderling. Dit verklaart overigens waarom mensen kunnen ruziën over banale onderwerpen.

Tip 2: Intieme relaties raken onze kwetsbaarheid

Een mens is een kwetsbaar wezen dat intieme anderen nodig heeft en relaties aangaat. In nieuw samengestelde gezinnen – maar eigenlijk ook in alle andere gezinsvormen – nemen we als volwassene twee rollen op waarin deze kwetsbaarheid speelt:         
1. In onze rol als ouder: onze kinderen vragen zorg – ze zijn zelf zo kwetsbaar – en als ouders willen we er voor hen zijn.          
2. Kwetsbaarheid speelt ook in onze rol als liefdespartner. Een partnerrelatie kan je zien als een emotionele band die veiligheid biedt in het leven. We openen ons hart naar onze partner en verbinden ons met hem of haar. In dit openen verbinden we onze kwetsbaarheid met de ander. Onze liefdespartner kan ons raken, zowel in positieve als negatieve zin. (dit is precies de reden waarom echtscheidingen zo pijnlijk zijn.)

Tip 3: Als onze kwetsbaarheid in gevaar lijkt te komen, gaat ons intern alarm af

In onze rol als ouder:       
Deze kwetsbaarheid kan bijvoorbeeld ‘bloot’ komen te liggen bij scheiding. Dan zeggen we tegen onszelf dat we niet goed voor onze kinderen zorgen. We voelen ons schuldig, we voelen (emotionele) pijn.

Een ander voorbeeld waarbij de kwetsbaarheid van de ouder geraakt wordt is als deze kritiek krijgt op het kind of op zijn/haar ouderschap. Kritiek die bijvoorbeeld afkomstig is van de stiefouder (en soms niet als kritiek bedoeld is, maar als goede raad of hulp).

In onze rol als partner:

 Als we menen dat onze band in gevaar komt, gaat ons intern alarm af. Bijvoorbeeld op momenten dat we het gevoel krijgen dat onze mening er niet toe doet, de partner niet in ons geïnteresseerd is, we het gevoel hebben niet gerespecteerd te worden, we voor voldongen feiten worden gesteld, we kritiek krijgen op hoe wij het aanpakken, we zien dat onze partner zich laat bedotten door zijn/haar ex-partner, we niet begrijpen waar de stiefouder het over heeft enz.

Tip 4: Als dit alarm afgaat, schieten we in actie door te vechten of te vluchten

In de partnerrelatie

 - Vechten: bekritiseren, eisen, aandacht afdwingen, de ander wijzen op zijn/haar fouten, verbaal aanvallen, de ander willen overtuigen van zijn of haar gelijk enz.
- Vluchten: zich terugtrekken, afstand nemen, zeggen dat men te moe is om er over te praten, agenda volproppen met activiteiten buiten het gezin, alle aandacht vestigen op het kind enz.

In de rol als ouder

 - vechten: achter het kind aangaan, extreem veel zorg hebben, aandacht opeisen van het kind, betuttelen enz.
- vluchten: niet horen, kop in het zand steken, het aan de andere ouder overlaten enz.

Deze reacties zijn strategieën die we in deze en vorige intieme relaties hebben leren toepassen om onze kwetsbaarheid te beschermen. Ze werken, althans vooral in het begin. Op termijn doen ze ons de das om en geraken de hechte verbindingen waar we zo naar verlangen omgevormd tot verstrikkingen.

 Onze kwetsbaarheid sneeuwt onder in dit vechten of vluchten. Partners kunnen elkaar niet meer bereiken. Ook de relatie ouder-kind kan scheef groeien. Het resultaat is dan dat we het tegenovergestelde krijgen van wat we willen.

Tip 5: De rollen in een nieuw samengesteld gezin zijn ongelijk verdeeld

De eerste vier stappen gaan in principe op voor alle gezinsvormen. Typerend voor nieuw samengestelde gezinnen is: beide partners verhouden zich elk anders ten opzichte van de kinderen. Ze zijn wel samen liefdespartners, maar niet samen ouder over dezelfde kinderen.

Omdat de rollen anders verdeeld zijn, hebben beide partners andere kwetsbaarheden, andere alarmsignalen en andere verdedigingsmechanismen (vechten of vluchten).

Een voorbeeld: hoe meer de biologische ouder zorg geeft aan zijn of haar kinderen, hoe meer de stiefouder schrik heeft dat er geen aandacht gaat naar de liefdesrelatie. De stiefouder voelt zich kwetsbaar en begint te vechten (‘jij zorgt te veel voor je kinderen, je verwent ze, je pakt het fout aan…’). Hoe meer de biologische ouder zich aangevallen voelt in zijn of haar rol als ouder, hoe meer hij of zij zich in die rol stort. Dit wordt als vlucht ervaren door de stiefouder die als reactie daarom nog meer gaat trekken.

 Of wat dacht je hier van: een biologische vader is blij met zijn nieuwe partner en wil er een gelukkig en normaal gezin van maken. Hij stort zich helemaal op het werk – dat doen mannen nu eenmaal – en laat de zorg voor zijn kinderen aan de stiefmoeder over. Deze voelt zich als meid gebruikt en begint kritiek te spuien over’ vanalles en nog wat’. Dit is het patroon van de vluchtende ouder en de overwerkte stiefouder.

Daarnaast kunnen ook verstrikkingen aan bod komen die ook in niet samengestelde relaties de kop opsteken. Hoe meer de ene contact wil, hoe meer de andere afstand neemt bijvoorbeeld.

De voorbeelden zijn onbeperkt. Hoe het ook zij: al gauw komen ruzies tussen beide partners te staan en tasten hun band aan. Op termijn kan dit nefast worden voor de liefdesrelatie en dus ook voor het nieuw samengestelde gezin.

Auteur: Cindy Schepers

Blijf niet met vragen zitten, maar maak dus nu een afspraak met Stiefcoach Cindy.

Keuze uit 3 mogelijkheden, nu enkel nog de stap zetten: 

Ouderschapsbemiddeling
Tags: 
Nieuw gezin
Categorie: 
Bel of mail voor een afspraak om u te begeleiden om tot een oplossing te komen

Getuigenissen