Britse onderzoekers stellen dat informatie over zelfmoord te gemakkelijk op het internet te vinden is. Ze menen dat preventiesites hoger in zoekresultaten moeten verschijnen, maar dit stuit op zowel wettelijke als technische problemen.
Voor de studie, gepubliceerd in de British Medical Journal, werd een aantal aan zelfmoord gerelateerde zoektermen ingegeven in de zoekmachines van Google, Yahoo, Microsoft en Ask. Er werd onder meer gezocht op suicide, suicide methods en how to commit suicide, en vervolgens werden de eerste tien zoekresultaten aan een nadere inspectie onderworpen.
Ongeveer een vijfde van de gevonden links stuurden de onderzoekers naar sites die geheel aan zelfdoding waren gewijd, en de helft daarvan moedigen de lezer volgens de medici aan tot het plegen daarvan. Er werd tevens vastgesteld dat dertien procent van de sites zich op het voorkomen van zelfmoord richten, en twaalf procent als anti-zelfdodingssites waren te typeren. De 'aanmoedigingssites' bleken echter hoger in de zoekresultaten te verschijnen. Samen met neutrale websites waarop desalniettemin 'how to'-informatie is te lezen eindigden dit soort sites in een kwart van de gevallen op de eerste plaats.
Dit toont volgens de medici aan hoe gemakkelijk het is om via het internet gedetailleerde informatie over zelfdoding te vinden. Ze halen bovendien studies aan die laten zien dat het rondhangen op zelfmoordsites en -forums het voor de hulpverlening moeilijker maakt om mensen met zelfmoordneigingen te bereiken. Een van de redenen daarvan zou zijn dat er door anderen in de virtuele wereld druk wordt uitgeoefend om over te gaan tot zelfdoding.
De publicatie volgt op een ongebruikelijk hoog zelfmoordpercentage onder jongeren in Zuid-Wales tussen juni vorig jaar en begin dit jaar. In een reactie daarop voert ook het Britse ministerie van justitie een onderzoek uit naar websites die zelfmoord aanmoedigen. Het departement vreest de invloed van dergelijke sites op kwetsbare personen, en wijst erop dat hulp bieden bij zelfdoding verboden is, of dit nu off- of online gebeurt.
Een complicatie in de wetgeving is evenwel dat er voor het daadwerkelijk vervolgen van mensen die online hulp bieden - door het het geven van advies over effectieve methodes op websites - een aanwijsbaar verband moet zijn met een daadwerkelijk geval van zelfmoord. De schrijver van het materiaal moet dus kennis hebben van het specifieke geval waarbij hulp zou zijn geboden. Deze voorwaarde die de wet stelt maakt het vermoedelijk ook lastig om pro-zelfmoordsites te verbieden, of om isp's te verplichten deze te blokkeren.
De auteurs van het artikel in de British Medical Journal zijn van mening dat internetproviders de kans zouden moeten vergroten dat mensen met zelfmoordneigingen op sites terechtkomen die hulp bieden bij het oplossen van hun problemen, in plaats van bij het beëindigen van hun leven. Maar de UK Internet Service Providers Association wijst erop dat isp's helemaal geen controle hebben over wat er hoger eindigt op zoekmachines. De impliciete boodschap daarbij is dat men zich tot zoekbedrijven zoals Google zou moeten wenden. De zoekgigant zal er echter weinig aan kunnen doen dat er op het web vaker wordt verwezen naar pro-zelfmoordsites dan naar hulpverleningssites, waardoor laatstgenoemden nou eenmaal lager in de resultaten eindigen.