Advocatenkantoor elfri.be

Nr. C.12.0467.N
SOLVAY nv, met zetel te 1120 Brussel, Ransbeekstraat 310,
eiseres,

tegen
SAFMARINE CONTAINER LINES (SCL) nv, met zetel te 2000 Antwerpen, de Gerlachekaai 20,
verweerster,

I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF
Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Antwerpen van 3 oktober 2011.
Afdelingsvoorzitter Eric Dirix heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal Luc Decreus heeft geconcludeerd.

II. CASSATIEMIDDEL
De eiseres voert in haar verzoekschrift dat aan dit arrest is gehecht, een middel aan.

III. BESLISSING VAN HET HOF

Beoordeling
Beide onderdelen samen

1. De rechter is ertoe gehouden het geschil te beslechten overeenkomstig de daarop van toepassing zijnde rechtsregels. Hij moet de juridische aard van de door de partijen aangevoerde feiten en handelingen onderzoeken, en mag, ongeacht de juridische omschrijving die de partijen daaraan hebben gegeven, de door hen aan-gevoerde redenen ambtshalve aanvullen, op voorwaarde dat hij geen betwisting opwerpt waarvan de partijen bij conclusie het bestaan hebben uitgesloten, dat hij zich enkel baseert op elementen die hem regelmatig zijn voorgelegd, dat hij het voorwerp van de vordering niet wijzigt en dat hij daarbij het recht van verdedi-ging van de partijen niet miskent.

2. De partijen kunnen door een uitdrukkelijk procedureakkoord de rechter bin-den over een punt in rechte of in feite waartoe zij het debat willen beperken.

3. Uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan, blijkt dat:
- de betwisting tussen de partijen betrekking heeft op de beweerde wanprestatie van de verweerster, tijdbevrachter-vervoerder, met betrekking tot het laden van 1.700 vaten soda aan boord van het ms Crimmitschau met het oog op de ver-scheping naar Congo;
- de appelrechters in hun tussenarrest van 22 maart 2010 het debat heropenen voor wat de grondslag van de vordering tot vergoeding van de schadeluiken B, C en D betreft;
- de eiseres in haar conclusie van 1 april 2011 vaststelt dat wat betreft de kosten van de luiken B, C en D, de aansprakelijkheid van de verweerster en Abes vaststaat op basis van de contractuele relaties tussen deze partijen en VOPAK en de eiseres;
- de eiseres ter zitting van 6 september 2011 bevestigt "nadrukkelijk dat zij geen vordering heeft ingesteld op extracontractuele grondslag" tegen verweerster "zowel wat betreft de luiken B, C als D";
- de verweerster in de conclusie van 5 april 2011 aanvoert dat de grondslag van de vordering van de eiseres puur contractueel is.

4. Het bestreden arrest mocht derhalve wettig oordelen dat de eiseres geen vordering op extracontractuele grondslag heeft ingesteld, zonder zelf, ambtshalve, te onderzoeken of op de door de eiseres ingeroepen feiten de regels inzake extra-contractuele aansprakelijkheid konden worden toegepast.
De onderdelen kunnen niet worden aangenomen.

Dictum
Het Hof,
Verwerpt het cassatieberoep.
Veroordeelt de eiseres tot kosten.
Bepaalt de kosten voor de eiseres op 797,47 euro en voor de verweerster op 213,49 euro.
Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie

Cassatie 13/03/2013 P. 12.1812 F, juridat

Samenvatting

De juridische argumenten die het standpunt van een partij aanvullen en die zijn afgeleid uit de aan tegenspraak onderworpen feiten en stukken, zijn redenen die de rechter ambtshalve kan aanvullen; die argumenten zijn geen afzonderlijke middelen daar zij deel uitmaken van de aanspraken van de partijen.

tekst arrest

Nr. P.12.1812.F
DE FEDERALE VERZEKERINGEN, coöperatieve vennootschap voor verzekeringen tegen ongevallen, brand en burgerlijke aansprakelijkheid,

1. J.-M. E. e.a.

I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF
Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Luik, correctionele kamer, van 11 oktober 2012.

II. BESLISSING VAN HET HOF

Beoordeling

A. In zoverre het cassatieberoep gericht is tegen de beslissingen die, op de burgerlijke rechtsvorderingen die de eerste acht verweerders tegen de eiseres hebben ingesteld, uitspraak doen over

1. Het beginsel van de aansprakelijkheid, de verplichting voor de verzekeraar om de slachtoffers van het ongeval en de omvang van de schade van R. D., S. D., J.-M. E. en P. P. te vergoeden
(...)

Tweede middel

Het middel voert met name schending aan van artikel 1138, 2°, Gerechtelijk Wet-boek, de miskenning van het algemeen rechtsbeginsel beschikkingsbeginsel ge-naamd, alsook de miskenning van het recht van verdediging.

Het arrest wordt verweten dat het een betwisting opwerpt die door de partijen was uitgesloten, door te verklaren dat de door de verzekeraar aangevoerde uitsluitingsbedingen van de dekking geen uitwerking kunnen hebben, omdat ze niet zijn opgemaakt met de duidelijkheid als vereist bij artikel 8, tweede lid, van de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst.

Onder artikel 26.2, laatste streepje, van de door de hoofdaannemer aangegane ver-zekeringspolis burgerlijke aansprakelijkheid bouwwerken heeft de eiseres het be-ding aangevoerd waarin wordt bepaald dat de schade die is veroorzaakt door het gebrek aan of de weglating van de wettelijke veiligheidsuitrusting, niet wordt ge-dekt.

De aannemer heeft in de namens hem op de rechtszitting van 28 juni 2012 neerge-legde conclusie aangevoerd dat er geen certificaat van "wettelijke" veiligheidsuit-rusting bestond, zodat men zich diende af te vragen wat die termen betekenen.

De aannemer heeft aldus de vaagheid van het toepassingsgebied van het uitsluitings-beding onderstreept.

Daaruit volgt dat de appelrechters, die op hun beurt die vaagheid aanvoeren, zich ertoe beperkt hebben een verweermiddel ontvankelijk te verklaren dat, aangezien het tijdens het debat is opgeworpen, geen heropening van het debat vereiste.

Het middel mist dienaangaande feitelijke grondslag.

Op grond van artikel 26.2, tweede streepje, van de verzekeringspolis heeft de eise-res ook aangevoerd dat de normaal vaststaande of voorzienbare schade uitgesloten was, voor zover zij reeds als dusdanig moest blijken nog vóór de schade zich had voorgedaan, met name uit de fabricagevoorschriften van het product of de voor-waarden voor de uitvoering van de werken.

Het arrest vermeldt dat dit beding in te algemene bewoordingen is gesteld zodat de verzekerde niet kan weten of het schadegeval al dan niet gedekt is. Volgens de appelrechters is het gebruik van het bijwoord met name in strijd is met de wette-lijke verplichting om de gevallen van uitsluiting op uitdrukkelijke en beperkende wijze te bepalen.

De juridische argumenten die het standpunt van een partij aanvullen en die zijn afgeleid uit de aan tegenspraak onderworpen feiten en stukken, zijn redenen die de rechter ambtshalve kan aanvullen. Die argumenten zijn geen afzonderlijke middelen, daar zij deel uitmaken van de aanspraken van de partijen.

De verzekeraar die zich beroept op het uitsluitingsbeding dat in de polis op grond van artikel 8, tweede lid, van de wet van 25 juni 1992 is vastgelegd, heeft noodza-kelijkerwijs het bestaan aangevoerd van een geval van grove schuld, dat op uit-drukkelijke en beperkende wijze in de overeenkomst is bepaald.

Uit het feit dat het arrest de eiseres tegenwerpt dat het beding waarvan zijzelf heeft aangevoerd dat het toepasselijk is, hier geen toepassing vindt omdat een van de toepassingsvoorwaarden ervan niet is vervuld, kan bijgevolg geen miskenning van het beschikkingsbeginsel of van het recht van verdediging van de eiseres worden afgeleid.

Het middel kan wat dat betreft niet worden aangenomen.
(...)

Dictum
Het Hof,
Verwerpt het cassatieberoep.
Veroordeelt de eiseres tot de kosten.
Aldus geoordeeld door het Hof van Cassatie, tweede kamer, te Brussel