De rechter kan (zelfs ondersteld [...] dat het op artikel 25, 3°, van de modelovereenkomst gegronde regres automatisch zou zijn), het aanvoeren van recht van regres in het licht van de omstandigheden van de zaak bestempelen als rechtsmisbruik.
Aldus kan de rechter misbruik van regresrecht weerhouden wanneer het regres wordt uitgeoefend wegens een tekortkoming die louter betrekking heeft op een formaliteit.
Met die redenen voegt de rechter aan artikel 25, 3°, b), geen voorwaarde toe die het artikel niet bevat, maar overweegt hij daarentegen dat, gelet op de toedracht van de zaak, de verzekeraar een misbruik van recht begaat door het in die clausule van de modelovereenkomst bedoelde verhaalsrecht uit te oefenen.
Bovendien kan er misbruik van recht zijn onder meer wanneer het recht zonder redelijk en voldoende belang wordt uitgeoefend; dat is inzonderheid het geval wanneer de veroorzaakte schade niet in verhouding staat tot het door de houder van dat recht nagestreefde of verkregen voordeel; bij de afweging van de voorhanden zijnde belangen moet de rechter rekening houden met alle omstandigheden van de zaak.
Hoewel het adagium "de minimis non curat praetor" geen rechtsregel naar Belgisch recht is, kan de regel met betrekking tot de loutere formele nalatigheid in het regresrecht aanzien worden als een indirecte toepassing ervan.
De minimis non curat praetor, in de vertaling: "de rechter houdt zich niet bezig met het minste (het minimale/het banale)", dient dan gelezen in de zin dat "de rechter weerhoudt niet het banale om een (regres)recht toe te kennen".
Let wel in het aansprakelijkheidsrecht geldt nog steeds de lichtste fout, de culpa levissima.