De tekortkoming van een partij, zelfs aan haar essentiële verplichtingen, beëindigt op zich de arbeidsovereenkomst niet. (Artt. 17, 20 en 32, Arbeidsovereenkomstenwet).
`De contractuele wanuitvoering van een partij stelt op zich geen einde aan de overeenkomst. Een eenzijdige, gewichtige, zij het tijdelijke wijziging van een wezenlijk element van de overeenkomst veroorzaakt wel de onregelmatige beëindiging ongeacht het al dan niet voorhanden zijn van een voornemen daartoe.
In dit geval wordt de beëindiging gesanctioneerd met een opzeggingsvergoeding'
`Ter beoordeling van de mate van belangrijkheid van deze wijziging die met de belangen van zowel de werkgever als de werknemer alsook met de concrete omstandigheden van de zaak te worden rekening gehouden met dien verstande dat het gemeenschappelijk belang uiteindelijk zal dienen te primeren op het individueel belang.
Het is echter zo dat wanneer een onderneming om gegronde redenen maatregelen van reorganisatie en rationalisering doorvoert, steeds naar een evenwicht tussen de belangen van de werkgever en de werknemer dient te worden gezocht, zonder dat deze laatste in zijn fundamentele belangen mag worden geschaad. Zo zal een belangrijke door de werkgever doorgevoerde wijziging die een materieel of moreel nadeel zou meebrengen voor de werknemer, dan ook beschouwd worden als een eenzijdige verbreking van de arbeidsovereenkomst.'
Opdat een onmiddellijk ontslag wegens dringende reden in de zin van artikel 35 Arbeidsovereenkomstenwet kan worden doorgevoerd, dient er sprake te zijn van
- een ernstige tekortkoming van de werkgever of werknemer;
- die elke professionele samenwerking onmogelijk maakt;
- en dit op een bijzondere manier, met name onmiddellijk en definitief.
Alleen de dringende reden waarvan kennis is gegeven binnen drie werkdagen na het ontslag kan aangevoerd worden ter rechtvaardiging van het onmiddellijk ontslag (artikel 35, vierde lid van de Arbeidsovereenkomstenwet).
De kennisgeving van de dringende reden moet voldoende nauwkeurig zijn geformuleerd, opdat de ontslagen partij zou ingelicht zijn omtrent de feiten die ten laste worden gelegd en tevens opdat de rechter zou kunnen nagaan of de feiten voldoende zwaarwichtig zijn en of de voor hem ingeroepen feiten dezelfde zijn als die welke aan de ontslagen partij zijn betekend.
In geval van betwisting van de ingeroepen feiten is het aan de partij die een dringende reden inroept om hiervan het bewijs te leveren (artikel 35, laatste lid Arbeidsovereenkomstenwet).
In deze zaak stuurde de vriendin van de werknemer een bericht naar de werkgever met de tekst "G. heeft verlenging van arbeidsongeschiktheid gekregen tot 26-06-2009"
Hierop verschafte de werkgever "Wie ben jij eigenlijk? De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we U van haar nog pluimen kennen.
Bent u een dame van lichte zeden?
Gelieve ons in alle gevallen niet meer lastig te vallen.
We zijn niet opgezet met Uw avances."
De werkgever betwistte dat deze e-mail haar kan toegerekend worden gezien deze door een persoon werd opgesteld die geen enkel bestuursmandaat had in de vennootschap en geen zaakvoerder meer was.
Er diende evenwel te worden vastgesteld dat de bedoelde e-mail niet was ondertekend en de auteur dus niet met positieve zekerheid kan worden achterhaald.
Hij was wel afkomstig van het e-mail adres van de werkgever en een antwoord op de e-mail die de vriendin aan het e-mailadres van de werkgever had verstuurd. Bovendien had de werkgever, nadat eiser de dringende reden had ingeroepen zich niet geëxcuseerd, noch het beledigend karakter van deze e-mail op enig andere wijze rechtgezet.
Ongeacht wie de oorspronkelijke auteur van de e-mail mag geweest zijn, door haar ontkennende houding heeft de werkgever verweerster de belediging die in de bewuste e-mail zit vervat zo tot de hare gemaakt.
Artikel 16 arbeidsovereenkomstenwet voert de vereiste van wederzijdse eerbied als grondvoorwaarde in de arbeidsrelaties in. De e-mail die via het netwerk van de werkgever op 16 juni 2009 aan de vriendin van eiser werd verstuurd en nadien door de werkgever niet werd herroepen, is dermate beledigend voor eiser dat het elke samenwerking onmiddellijk en definitief onmogelijk maakte. Door eiser werd dan ook terecht ontslag om dringende redenen ingeroepen.
De rechtbank bepaalt de schadeloosstellingen in functie van het reek nadeel geleden door de bediende ten gevolge van de ontbinding van het contract. In casu beantwoordt de schade aan het bedrag van de financiële voordelen waarvan de bediende had kunnen genieten.
`Nu de schade welke de bediende die zijn arbeidsovereenkomst om een dringende reden heeft moeten beëindigen, ondervindt, bestaat in het verlies van zijn betrekking met al haar bestanddelen waarvan de voornaamste zijn anciënniteit is, wordt zijn schadeloosstelling vastgesteld op een bedrag gelijk aan dat van de vergoeding waarop hij bij afdanking recht zou hebben gehad.
"Het gedrag van de werknemer komt niet in aanmerking bij de bepaling van de opzeggingstermijn vermits het niet van aard is invloed uit te oefenen op de mogelijkheid, voor hem, een gelijkwaardige betrekking te vinden."
De duur van de opzeggingstermijn wordt door de rechter bepaald rekening houdend met de kans van de bediende om spoedig een gelijkwaardige betrekking te vinden in functie van zijn anciënniteit en leeftijd, de hoogte van het loon en de belangrijkheid van de functie.
Ook het gegeven dat een beroep op de lijst van de knelpuntberoepen figureert is niet zomaar een duiding dat de betrokken werknemer vlug aan werk zal geraken.
Een knelpuntberoep is in wezen een beroep dat moeilijk invulbaar is. Voor de werkgever betekent dit dat hij moeilijk geschikt personeel vindt, maar ook voor de werkzoekenden kan dit betekenen dat zij moeilijk aan de specifieke eisen en verwachtingen van de werkgever kunnen voldoen. Het is vaak moeilijk werk te vinden in knelpuntberoepen.
Het is dus al te eenvoudig om te stellen dat een werkzoekende meteen aan de slag kan in een knelpuntberoep: het is ook vaak omdat de werkzoekenden niet beantwoorden of niet kunnen beantwoorden aan het vereiste profiel dat de jobs niet ingevuld geraken. Het blind hanteren van die lijst zou dan ook zeer gevaarlijk zijn - net zoals het niet gepast zou zijn hoge vergoedingen toe te kennen op grand van abstracte lijsten van jobs die niet of moeilijk te vinden zijn.
Deze lijsten geven dan ook geen indicatie of eiser met zijn leeftijd, anciënniteit, kwalificaties, functie en loon al dan niet kans op een vlotte hertewerkstelling maakt.
Het aantal maanden loon dat aan eiser in de vorm van een schadevergoeding verschuldigd is kan naar analogie met de opzeggingvergoeding bepaald worden op een termijn van 15 maanden.