Meningsverschillen en conflicten zijn van alle dag en inherent aan de menselijke relaties. In deze relaties worden procedures uitgewerkt aan de hand waarvan conflicten kunnen opgelost worden. In ouder -kind relaties wordt door de ouder verondersteld door de ouder dat het kind gehoorzaamt. Weze het dat het kind in heel wat zaken een (beperkte) inspraak kan krijgen. Een conflict in een ouder-kind relatie ontstaat wanneer het kind rebelleert en het eigen ego wil opdringen. Dit conflict botst met de autoriteit van de ouder die diens ego als ouder aangetast ziet.
In volwassen relaties worden conflicten niet vanuit ego's of vermeende aangemeten autoriteit opgelost, maar middels een inhoudelijke benadering, het weze op basis van standpunten waarnaar wederzijds geluisterd wordt en een nuchtere these en antithese geponeerd wordt om aldus tot de synthese te komen. Weze het dat de antithese respect toont voor de these en de these voor de antithese. Er kan daarnaast ook een conventionele of wettelijke procedure worden bepaald die het kader uitmaakt van de conflictbeheersing. De procedure biedt een onzekere en vaak dure tijdrovende, uitputtende en psychologisch belasting met vaak een totaal onverwacht en pijnlijk resultaat. Partijen hebben vaak de indruk dat bij een procedure zij de controle over het geschil verliezen. Dit is ook zo aangezien zij beslist hebben om een derde (het weze een arbiter of een rechter voor hen te laten beslissen).
In het boek tracht de auteur de uit de hand gelopen conflicten te beschrijven en te analyseren als een spel, waarin niet de volwassen rol wordt gespeeld met aandacht en respect en rekening houdende met de werkelijke inhoud van het conflict, noch met bekommernissen en betrachtingen van partijen, maar als de machtsspelletjes tussen ego's, waarbij de kibbelende partijen de wisselende rol van belerende ouder, dan wel rebellerend kind spelen.
De mens heeft de neiging een spel te spelen om te ontkomen aan de werkelijkheid, om bijbedoelingen te verbergen, om bezigheden te rationaliseren. Mens erger je niet analyseert deze spelen op fascinerende wijze.
Het eerste deel van dit boek, spelanalyse, beschrijft de theorie van het spel. Spelen wordt gedefinieerd als sociale interacties, gekenmerkt door bijbedoelingen en de 'clou'. Het tweede deel beschrijft een groot aantal spelen, het doel en de vooroordelen. Deel III beschrijft de betekenis van de spelen en hoe het is zonder spelen te leven. De auteur, een Amerikaans psychiater, is voornamelijk beïnvloed door de theorieën van Freud.