De verzekeringsonderneming en het fonds voor arbeidsongevallen kunnen een rechtsvordering instellen tegen de verzekeringsonderneming die de aansprakelijkheid dekt van de eigenaar, de bestuurder of de houder van het motorvoertuig of tegen het gemeenschappelijk waarborgfonds.
Deze vordering kan worden ingesteld op dezelfde wijze als de getroffene of zijn rechthebbenden.
Uit art. 48 ter van de wet van 10.04.1971 vervolgt dat de arbeidsongevallen verzekeraar van een privé werkgever wordt gesubrogeerd in de rechten die het slachtoffer van een arbeidsongeval of zijn rechthebbende, bij niet vergoeding overeenkomstig de arbeidsongevallenregeling, hadden kunnen uitoefenen krachtens art. 29 bis van de wet van 21.11.1989, en dat hij de door hen gedane uitkeringen en de ermee overeenstemmende kapitalen kan verhalen op de verzekeraar die de aansprakelijkheid dekt van de eigenaar, de bestuurder of de gebruiker van het desbetreffende voertuig.
Uit deze bepaling volgt dat enkel in de art. 1 van de wet van 10.04.1971 bedoelde rechtspersonen of instellingen alsook diegene die de in art. 1bis bedoelde personeelscategorieën te werk stellen gesubrogeerd in de rechten die het slachtoffer van een arbeidsongeval of zijn rechthebbenden, bij niet vergoeding overeenkomstig de arbeidsongevallenregeling hadden kunnen uitoefenen krachtens art. 29 bis van de wet van 21.11.1989.
De in art. 1 van de wet van 10.04.1971 bedoelde personen zijn de werkgever, de werknemer of daarmee gelijkgestelde die geheel of gedeeltelijk vallen onder de wet van 27.06.1969 tot herziening van de besluitwet van 28.12.1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders dan wel onder de besluitwet van 07.02.1945, betreffende de maatschappelijke veiligheid van de zeelieden ter koopvaardij.
Deze bepaling is niet toepasselijk tav de arbeidsongevallenverzekeraar van de overheid aan wie de subrogatoire vordering niet toekomt.
De regeling van arbeidsongevallen in de overheidssector heeft eigen kenmerken. Zo heeft het slachtoffer van een arbeidsongeval in het stelsel van de wet van 03.07.1967 als schuldenaar de overheid die hem te werk stelde op het ogenblik van het ongeval. Die overheid kan zich verzekeren om dat risico te dekken, maar zelfs in dat geval heeft het slachtoffer geen rechtstreekse vordering op de arbeidsongevallen verzekeraar van de overheid waarvan hij afhangt.
Dat de overheid de schuldenaar van de arbeidsongevallenvergoedingen is, blijkt niet alleen uit art. 14 bis § 1, maar ook uit art. 16 van de wet van 03.07.1967, dat, sinds de vervanging ervan bij art. 17 van 17 mei 2007 tot wijziging van de wet van 03.07.1967 betreffende de preventie van of de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector en van de arbeidsongevallen wet van 10.04.1971 bepaald :
“de renten, bijslagen en vergoedingen toegekend aan de personeelsleden van de besturen, diensten of instellingen vermeld in art. 1,1,3 tot 7 en 10, alsook aan de in art. 1bis,1 en 2, bedoelde personen vallen ten laste van de schatkist. Dit geldt eveneens voor de procedurekosten, behalve wanneer het gaat om een tergende en roekeloze eis.
In de privé sector geldt onder het stelsel van de wet van 10.04.1971 het principe dat de werkgever een arbeidsongevallenverzekering dient aan te gaan waarbij het slachtoffer van het arbeidsongeval die verzekeringsonderneming als schuldenaar heeft. Aldus heeft de schadelijder dan wel zijn rechthebbende in de privé sector een rechtstreekse vordering op de arbeidsongevallenverzekeraar van zijn werkgever.
Een door de overheid gesloten arbeidsongevallenverzekering is een verzekering tot vergoeding van schade in de zin van de wet van 25.06.1992 op de landverzekeringsovereenkomst. Op grond van art. 41 van die wet, wordt de verzekeraar door de betaling aan de verzekerde, te dezen het overheidsbestuur, gesubrogeerd in diens verhaalsrechten tegen de aansprakelijke derde, maar niet in diens verhaalsrechten tegen diegene die gehouden is op grond van art. 29 bis van de wet van 21.11.1989.
Vermits het overheidsbestuur op grond van art. 14 § 3 van de wet van 03.07.1967, wordt gesubrogeerd in de rechten van het slachtoffer tav de verantwoordelijke voor het ongeval, wordt de arbeidsongevallenverzekeraar van het overheidsbestuur, ofschoon er tussen hem en het slachtoffer geen rechtstreekse rechtsverhouding bestaat, gesubrogeerd in de rechten van het slachtoffer of diens rechthebbende tav de derde die aansprakelijk is voor het ongeval. In een arrest van het Grondwettelijk hof van 26.11.2009 werd hierop geoordeeld dat dit verschil in rechtspositie van beide categorieën van arbeidsongevallenverzekeraars de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt.
Dit op grond van de overweging dat de in art. 29bis van de wet van 21.11.1989 vervatte regeling gebaseerd is op de gedachte dat de erin bedoelde schade van zwakke weggebruikers moet worden toegerekend aan de collectiviteit van diegenen die, door het in het verkeer brengen van een motorrijtuig, bijdragen tot het verhoogde verkeersrisico dit niet redelijk verantwoordt dat de arbeidsongevallenverzekeraar van een publieke werkgever, in tegenstelling tot de arbeidsongevallenverzekeraar van een privé werkgever, niet automatisch wordt gesubrogeerd in de rechten die het slachtoffer of zijn rechthebbende hadden kunnen uitoefenen krachtens art. 29 bis van de wet van 21.11.1989.