Fiducre is een speler in de schuldindustrie, die deel uitmaakt van de ING Groep
Fiducre treedt de ene keer op als een gewoon incassokantoor maar vaak ook als opkoper van verloren gewaande vorderingen.
Wanneer Fiducre optreedt als incassokantoor, heeft zij geen enkele bevoegdheid of hoedanigheid om in rechte op te treden en beperkt haar tussenkomst zich in de regel tot hetgeen alle incasso-kantoren doen, zijnde dreigende taal uiten in brieven, telefoons, huisbezoeken. De wetgever heeft geen vertrouwen gesteld in deze zogenaamde incasso-inspecteurs. De wet verbiedt deze huisbezoeken tenzij het personage aan de deur zijn correcte hoedanigheid meedeelt en aan de consument de kennis geeft dat hij niet moet binnengelaten worden en door de burger onmiddellijk aan de deur kan worden gezet, hetgeen de verstandige burger ook doet.
De bedoeling van de wetgever was elke intimidatie of inhoudsloze dreiging te verhinderen. Goed geïnformeerde burgers kennen hun rechten en verzoeken de betrokken "inspecteur" onmiddellijk te vertrekken, laten hem niet binnen. of doen gewoon hun deur voor zijn deur dicht en laten deze gesloten. Indien het personage niet vertrekt kan de burger gewoon de politie opbellen met verzoek tot interventie, wegens huisvredebreuk en verstoring van de bij wet gewaarborgde privacy en rust en schending van de wet op de minnelijke invordering van de consument. Op een bepaald ogenblik bij de totstandkoming van deze wetgeving werd zelfs overwogen om deze incassokantoren buiten de wet te stellen en hun verdere tussenkomsten gewoonweg te verbieden.
De burger weet inmiddels ook dat incassokantoren papieren tijgers zijn die weliswaar blaffen, zonder te bijten., Zij kunnen geen dagvaardingen uitsturen of beslag laten leggen en kunnen enkel maar dreigen.. Miauwende katten vangen geen muizen.
Brieven van incassokantoren, worden best genegeerd. In de regel betreft één en ander loutere intimidatie van burgers die niet kunnen betalen (vaak door schuld van de kredietgevers) of niet willen betalen omdat de vordering betwist wordt. Dit kan omdat zij oordelen dat het krediet al te roekeloos werd verleend met onvoldoende informatie of omdat de wet op consumentenkrediet of het wetboek van economisch recht niet werd nageleefd. Fiducre wordt niet betaald door de schuldeiser waarvoor ze optreden, maar stellen zich op hun website voor als tussenpersoon, die haar kosten verhaalt op de schuldenaar, hetgeen kan leiden tot onwettige toestanden.
Wanneer Fiducre optreedt als opkoper van vorderingen, dient de consument te beseffen dat dit wel eens (en wel meer dan eens), door de schuldeiser afgeschreven oude vorderingen zijn die voor een belachelijk lage prijs in bulk werden opgekocht, omwille van betwisting, dan wel omdat het om (zeer) oude schulden gaat.
Fiducré maakt op haar website zelfs reclame om afgeschreven vorderingen van schuldeisers en banken over te kopen. Zij stellen letterlijk in hun reclame gericht aan schuldeisers:
"Op die manier hebt u de mogelijkheid om de eventuele minderwaarde onmiddellijk als verlies te boeken en ze op die manier af te schrijven".Die vorderingen zijn dan niet alleen betwistbaar maar kunnen zelfs verjaard zijn. Hierbij is elke reactie van de schuldenaar, elke brief, elke e-mail, zelfs elk contact gevaarlijk, omdat Fiducre met alle middelen een reactie tracht uit te lokken die als erkenning van de schuld wordt aanzien, waardoor het voordeel van de verjaring teniet gaat.
In theorie kunnen ze als opkoper van oude verloren gewaande schulden dagvaarden, waarbij de schuldenaar zich dan kan verdedigen, de verjaring inroepen, dan wel bezwaren op andere gronden. Maar waarom zouden ze dagvaarden en grote kosten maken wanneer de oorspronkelijke schuldeiser de vordering reeds heeft afgeschreven als oninbaar. Overigens indien ze voor elke schuld zouden dagvaarden, dan zouden ze op de kortste tijd failliet zijn omdat in massa dagvaarden meer kosten dan baten oplevert. De gerechtelijke procedure is dan ook eerder uitzonderlijk, waarbij er steeds kans bestaat op gedegen verweer met mogelijke afwijzing van de vordering.
Blijft een incassokantoor u lastigvallen dan negeert u hen compleet, nadat u hen duidelijk heeft gemaakt dat de vordering betwist wordt en u bij verdere tussenkomsten klacht zult neerleggen bij de politie wegens belaging, bedreiging en ongewenste communicatie, dan wel bij de FOD Economie. Een schuldeiser of incassokantoor mag immers hoogstens enkele keren aanmanen, maar niet blijven verontrusten. Misbruik van telecommunicatie wordt overigens zwaar bestraft.
Verder kan verwezen worden naar de bijdrage van Knack van 29/03/2023, Incassobureaus vorderen illegaal miljoenen bij de onwetende consument:"...documenten bewijzen dat tot op de dag van vandaag voor vele miljoenen aan onwettige schadevergoedingen worden geïncasseerd.In de Belgische en de Europese wetgeving geldt het principe van de afdwingbaarheid en wederkerigheid van de factuurvoorwaarden. Samengevat wil dat zeggen dat een bedrijf alleen een schadevergoeding voor onbetaalde facturen mag aanrekenen als in de factuurvoorwaarden van dat bedrijf – ‘de kleine lettertjes’ – staat dat de klant recht heeft op dezelfde behandeling als dat bedrijf zelf in gebreke wordt gesteld, als het bijvoorbeeld een verkeerd aangerekend bedrag niet op tijd terugbetaalt aan de klant.Wat blijkt nu in de praktijk? In 80 tot 90 procent van de gevallen staat die wederkerigheid niet in de factuurwaarden. Incassobedrijven die dan toch een schadevergoeding aanrekenen, overtreden dus de wet."