Voortaan is eindelijk een echtscheiding mogelijk niet alleen zonder schuldvraag, maar ook zonder pijnlijke confrontaties met de andere partij, zonder verplichte uitleg te gaan geven op de rechtbank en er vernederende vragen te moeten beantwoorden, zonder zichzelf nog te moeten verplaatsen naar de rechtbank of de notaris, zonder palavers, onderhandelingen en bemiddelingen of andere geitenwollensokken of andere gedoe.
De wetgever geloofde in de jaren 90 van de vorige eeuw nog dat echtscheidingen best bemiddeld konden worden. Er wordt nog overigens tot op heden soms een milde druk opgelegd om tot bemiddeling over te gaan waarbij zelfs werd verspreid wordt dat verstandige mensen niet meer op de rechter een beroep doen maar erin slagen om zelf met hulp van een bemiddelaar te scheiden.
Met alle mogelijke middelen wil men de echtscheiding zoveel mogelijk uit de rechtbank houden en de partijen met mekaar rond de tafel brengen en ze daar laten palaveren. Er komen weliswaar akkoorden tot stand, maar deze bemiddelde akkoorden zijn vaak het resultaat van uitputtingsgesprekken waarbij finaal wordt toegegeven niet op basis van inhoud maar om van het gezaag en de confrontaties van de andere (die men al lang moe is) af te zijn.
Bestaande conflicten worden hierdoor in stand gehouden en in plaats van een korte pijn en korte scheiding lijkt de echtscheiding een chronische kanker. In bemiddeling wordt zelfs gepleit om na de echtscheiding verder contact te blijven houden al dan niet in bemiddelde gesprekken onder meer in het kader van blijvende ouderschapsbemiddeling. Er lijkt in het bemiddelingstraject maar geen einde te komen aan de relatie. Bemiddelaars gingen zelfs woorden uitvinden om de nieuwe relaties tussen ex-partners te benoemen en deze in te vullen.
In 2011 is de wetgever terug gaan inzien dat mensen het recht hebben om niet overeen te komen. De wetgever heeft terug de kerntaak van de rechter ontdekt, met name het oplossen van geschillen tussen partijen zonder partijen zelf te belasten met de oplossing van het geschil. Wanneer het geschil immers terug naar de partijen wordt geschoven treden de oude machtsonevenwichten en machtsrelaties terug in werking.
Soms wil een partij zelfs van de aangehouden contacten gebruik maken om de relatie te herstellen en krijgt deze door deze contacten zelfs valse hoop wanneer de andere vriendelijk in het gesprek blijft. Een inhoudelijk niet vijandig gesprek wordt immers door een partij die het moeilijk met de echtscheiding heeft begrepen als een hartelijk goed gesprek, als "nog een kans". De psychologische scheiding wordt gerokken als een stuk kauwgom die in langzaam repen wordt gerokken en weer bijeen geplakt in plaats van in twee wordt geknipt.
Scheiden kan gelukkig vandaag opnieuw zonder palavers en zelfs zonder dat de echtgenoten mekaar nog dienen te zien of te ontmoeten. Dit lijkt hard maar is soms beter te verwerken.
Door de wet van 5 april 2011 werd de verplichte verschijning in de echtscheiding geschrapt.
De vernederende verplichte aanwezigheid van de echtgenoten op de rechtbank die in lange rijen ten aanzien van de hele stad te kijk werden gezet in lange wachtrijen om te scheiden is hiermee voorbij.
Men kan dus vandaag perfect scheiden zonder persoonlijk op de rechtbank te moeten verschijnen of aanwezig te zijn. Echtgenoten kunnen scheiden terwijl zij of de wederpartij in het buitenland zijn. Een advocaat kan voor hen de volledige procedure afhandelen in alle sereniteit. De pijnlijke aanwezigheden en confrontaties op notariskabinetten kunnen eveneens vermeden worden. De echtscheiding kan volledig buiten het notariskabinet gebeuren en waar eventueel de tussenkomst van een notaris nodig is voor een vereffening-verdeling kan ook daar de advocaat hen vertegenwoordigen.
Echtgenoten kunnen zich bij een echtscheiding laten vertegenwoordiging door een advocaat en dus louter door de procedure op verschijning van hun advocaat uit de echt scheiden.
Let wel:
De rechter kan de partijen weliswaar gelasten om persoonlijk te verschijnen.
• Op louter verzoek van één van de partijen of het openbaar ministerie
• Indien de rechter de scheidende echtgenoten wil trachten te verzoenen
• Indien de rechter de relevantie wil nagaan van het akkoord over de persoon, het levensonderhoud en de goederen van de kinderen.
Bij de zitting in kort geding waarop de vorderingen over de voorlopige maatregelen met betrekking tot de persoon, het levensonderhoud en de goederen van de kinderen wordt behandeld, moeten de partijen steeds in persoon verschijnen.