Samenvatting
Krachtens art. 1068, eerste lid, Ger. W. maakt hoger beroep tegen een eindvonnis of tegen een vonnis alvorens recht te doen, het geschil zelf aanhangig bij de rechter in hoger beroep. Krachtens het tweede lid van dat artikel verwijst de rechter in hoger beroep de zaak alleen dan naar de eerste rechter indien hij, zelfs gedeeltelijk, een in het aangevochten vonnis bevolen onderzoeksmaatregel bevestigt.
De appelrechter die het beroepen vonnis wijzigt en bijgevolg anders dan de eerste rechter uitspraak doet over het geschil, mag de zaak niet naar de eerste rechter verwijzen wanneer hij zelf een onderzoeksmaatregel beveelt, ook al heeft de eerste rechter dezelfde onderzoeksmaatregel bevolen.
De appelrechter die ten onrechte de zaak heeft verwezen naar de eerste rechter, moet de zaak verder behandelen, zodat er voor het Hof van Cassatie geen aanleiding is tot verwijzing naar een andere appelrechter. Cass. 12 juni 2008, RW 2008-2009, 1469 met noot Mosselmans.
De wetgever stelde deze verwijzingsverplichting in als uitzondering op de devolutieve werking van het hoger beroep en zulks, blijkens de wetsgeschiedenis, om de «overbelasting van de beroepsgerechten» te vermijden. Hieruit volgt dat de verwijzingsverplichting, die de gerechtelijke organisatie betreft, ontsnapt aan de vrije wil van de partijen.
Preview
Krachtens art. 1068, eerste lid, Ger. W. maakt hoger beroep tegen een eindvonnis of tegen een vonnis alvorens recht te doen, het geschil zelf aanhangig bij de rechter in hoger beroep. Krachtens het tweede lid van dat artikel verwijst de rechter in hoger beroep de zaak alleen dan naar de eerste rechter indien hij, zelfs gedeeltelijk, een in het aangevochten vonnis bevolen onderzoeksmaatregel bevestigt.
De appelrechter die het beroepen vonnis wijzigt en bijgevolg anders dan de eerste rechter uitspraak doet over het geschil, mag de zaak niet naar de eerste rechter verwijzen wanneer hij zelf een onderzoeksmaatregel beveelt, ook al heeft de eerste rechter dezelfde onderzoeksmaatregel bevolen.
De appelrechter die ten onrechte de zaak heeft verwezen naar de eerste rechter, moet de zaak verder behandelen, zodat er voor het Hof van Cassatie geen aanleiding is tot verwijzing naar een andere appelrechter. Cass. 12 juni 2008, RW 2008-2009, 1469 met noot Mosselmans lees deze noot met het paswoord van RW
De wetgever stelde deze verwijzingsverplichting in als uitzondering op de devolutieve werking van het hoger beroep en ...