In het huwelijksvermogenstelsel van de scheiding der goederen is er geen gemeenschap.
In feite beheren de echtgenoten elk hun patrimonium afzonderlijk en is er enkel een bijdrageplicht in de gemeenschappelijke huishouding, de dagdagelijkse kosten volgens het primair huwelijksvermogenstelsel.
Dit neemt niet weg dat echtgenoten in het stelsel in de scheiding der goederen bepaalde goederen in gemeenschap kunnen hebben, hetgeen in de praktijk vaak gebeurt bij de aankoop van een onroerend goed, maar zeker niet altijd.
Het stelsel van de scheiding der goederen wordt vaak zeer bewust gekozen:
• als een bescherming tegen latere discussies bij de relatiebreuk;
• als een bescherming van het patrimonium tegen schuldeisers die namelijk in een gemeenschapstelsel ook eigen schulden kunnen verhalen op de gemeenschap hetgeen in het stelsel van de scheiding der goederen onmogelijk is.
Vele huwelijkspartners kiezen ook voor de scheiding der goederen op basis van een gewenste economische onafhankelijkheid waarbij de ene partner economisch onafhankelijk blijft van de andere en aldus de eigenwaardigheid behoudt, onverminderd de solidariteit die volgens het primaire huwelijksvermogenstelsel blijft bestaan.
De aanwinsten van het eigen vermogen blijven in het huwelijksvermogenstelsel van de scheiding der goederen eigen en worden niet gedeeld. Er bestaan wel tussenvormen waarbij er kan gekozen worden voor een huwelijkscontract met scheiding van goederen en gemeenschap van spaartegoeden. Maar hier rijst onmiddellijk de vraag, wat spaartegoeden zijn. Spaartegoeden zij meer dan overschotten, het zijn ook vaak reserves die het eigen vermogen als dusdanig veilig stellen. Net zoals in een gezin de spaargelden geen loutere opgepotte gelden zijn die overschotten uitmaken, maar die in de regel worden aangewend als reserve.
In de rechtsleer en in het parlement meende men dat het stelsel van de zuivere kille scheiding van goederen niet warm genoeg was en dat wij onze huwelijksrelaties terug warmer dienen gemaakt door tot afrading van dit stelsel over te gaan en door initiatieven te nemen om minstens een beperkte gemeenschap, zeker die van de aanwinsten te promoten, dan wel de scherpe kantjes van de zogenaamde kille scheiding af te veilen.
Middels de wet van 22 juli 2018 werd het huwelijksvermogensrecht dan ook aangepast met enkele aanpassingen aan het contract van scheiding van goederen.
Rechtsleer:
• Frank Buyssens, “Stop de betutteling”, Tijdschrift voor familierecht, 2013/10, pagina 238. A.
• Verbeke, “Weg met de koude uitsluiting”, WNPR, 2001, 945-952.
• C. Declerck, “Koude uitsluiting hervormen of afschaffen”, Tijdschrift voor familierecht, 2012, 30.
• V. Lyssens-Danneboom en D. Mortelmans, “Juridische bescherming van samenwonenden”, in wetenschappelijk comité, notarieel congres 2013, arbeid en relatie, Brussel, Larcier, 2013, 96.
Voor de wet van 22 juli 2018 klik hier
link naar deze pagina https://www.elfri.be/artikel/huwelijksvermogensrecht-na-aanpassing-ingevolge-wet-22-juli-2018