Met de bindende derdenbeslissing - een rechtsfiguur op de grens van het procesrecht en het materieel recht - wordt in essentie de regeling bedoeld waarbij partijen zich ertoe verbinden om door een derde één of meerdere aspecten van hun rechtsverhouding een (materieelrechtelijk) bindende en onherroepelijke invulling, aanvulling of uitlegging te laten geven. De aangezochte derde is in deze hypothese noch rechter, noch arbiter. Deze rechtsfiguur sui generi vindt zijn grondslag in artikel 1134 BW en is dus in beginsel van conventionele aard.
Op grond van de bindende kracht van de overeenkomst dient de overeenkomst tot aanstelling van de deskundige (derde-beslisser) ook door de rechter te worden gerespecteerd en strikt te worden toegepast. Daarom kan de rechter, op straffe van schending van de bindende kracht van de overeenkomst tot bindende derdenbeslissing, in beginsel (mits beperkte uitzonderingen) geen gerechtsdeskundige meer aanstellen noch op verzoek van partijen, noch ambtshalve.
In beginsel kan de juistheid van de bevindingen van de deskundige/derde niet getoetst worden door de rechter. De rechter heeft slechts een marginaal toetsingsrecht ten aanzien van de beslissing gezien partijen zich onmogelijk verbonden kunnen hebben kennelijk onredelijke of arbitraire beslissingen te aanvaarden. Verder kan de rechter ook controleren of de overeenkomst correct werd uitgevoerd conform de omschreven opdracht.
1. In hoger beroep stellen geïntimeerden dat artikel 7.4 van de koopovereenkomst en artikel 7.4 van de investeringsovereenkomst uitdrukkelijk bepalen dat na ondertekening van de overeenkomst door het accountantskantoor C., T. & Co een rekeningoverzicht wordt opgesteld op datum van 15 november 2007 om de partijen een gedetailleerd overzicht te geven van de schulden van de vennootschap op 15 november 2007, zoals vermeld in artikel 7.4.
Deze aan het voormeld accountantskantoor toebedeelde bevoegdheid dient volgens geïntimeerden gekwalificeerd te worden als een bindende derdenbeslissing in hoofde van partijen.
2. Het hof stelt vast dat appellant q.q. de kwalificatie van dit beding als een bindende derdenbeslissing niet betwist in conclusies.
Met de bindende derdenbeslissing - een rechtsfiguur op de grens van het procesrecht en het materieel recht - wordt in essentie de regeling bedoeld waarbij partijen zich ertoe verbinden om door een derde één of meerdere aspecten van hun rechtsverhouding een (materieelrechtelijk) bindende en onherroepelijke invulling, aanvulling of uitlegging te laten geven. De aangezochte derde is in deze hypothese noch rechter, noch arbiter. Deze rechtsfiguur sui generi vindt zijn grondslag in artikel 1134 BW en is dus in beginsel van conventionele aard.
Aangenomen dient te worden dat artikel 7.4. in fine van de koopovereenkomst en van de investeringsovereenkomst een dergelijk bindende derdenbeslissing bevat.
3. Op grond van de bindende kracht van de overeenkomst dient de overeenkomst tot aanstelling van de deskundige (derde-beslisser) ook door de rechter te worden gerespecteerd en strikt te worden toegepast. Daarom kan de rechter, op straffe van schending van de bindende kracht van de overeenkomst tot bindende derdenbeslissing, in beginsel (mits beperkte uitzonderingen) geen gerechtsdeskundige meer aanstellen noch op verzoek van partijen, noch ambtshalve.
In beginsel kan de juistheid van de bevindingen van de deskundige/derde niet getoetst worden door de rechter. De rechter heeft slechts een marginaal toetsingsrecht ten aanzien van de beslissing gezien partijen zich onmogelijk verbonden kunnen hebben kennelijk onredelijke of arbitraire beslissingen te aanvaarden. Verder kan de rechter ook controleren of de overeenkomst correct werd uitgevoerd conform de omschreven opdracht.
4. Appellant q.q. formuleert een aantal bezwaren tegen het verslag van het accountantskantoor en stelt dat het verslag niet correct is en niet waarheidsgetrouw. Appellant q.q. stelt evenwel niet dat het accountantskantoor niet conform de opdracht heeft gewerkt. De opmerkingen van appellant q.q. zijn van inhoudelijke aard en kunnen door het hof slechts in het kader van het marginaal toetsingsrecht beoordeeld worden,
De bepaling van de schulden op een gegeven ogenblik is een mathematische oefening waarvoor gebruikelijke methodes bestaan. Appellant q.q. toont geenszins aan dat er iets op te merken valt aan de uitvoerige verslagen van het accountantskantoor C., T. & Co zoals neergelegd door geïntimeerden onder de bijlagen van stukken 4 en 8.
Voorts wordt door appellant q.q. niet aangevoerd, laat staan bewezen dat het verslag van het accountantskantoor C., T. & Co onredelijk of arbitrair zou zijn.
Het accountantskantoor C., T. & Co heeft zich integendeel van zijn taak gekweten en de resultaten werden telkenmale met de heer T.L. gedeeld bij schrijven van 17 december 2008 en bij schrijven van 9 november 2010, 10 november 2010 en 22 november 2010.
5. De stelling van appellant q.q. dat de raadsman van de heer T.L. geldig zou geprotesteerd hebben tegen de waarde van de schulden bij brief van 24 november 2010 kan niet gevolgd worden.
Er wordt in dit schrijven immers niet aangegeven dat het accountantskantoor zijn opdracht niet correct heeft uitgevoerd noch wordt het onredelijke of arbitraire karakter van het verslag opgeworpen. De protestbrief is overigens in zeer algemene termen opgesteld.
6. Ook de argumentatie van appellant q.q. inzake een vermeende schending van artikel 8.5 van de overeenkomst door geïntimeerden kan niet gevolgd worden.
Voor wat de schulden betreft, die gevat worden onder artikel 7.4 van de genoemde overeenkomsten, dient geen toepassing gemaakt te worden van artikel 8 (dat handelt over “uitvoering van claims van de koper”). Immers voor artikel 7.4 van de overeenkomst wordt duidelijk een ander regime voorzien dat zegt dat de verkoper (appellant q.q.) steeds betaling zal verschuldigd zijn van de schulden bedoeld in dat artikel.
De opmerking van appellant q.q. dat geïntimeerden artikel 8.5 van de overeenkomsten niet zouden hebben nageleefd is dan ook naast de kwestie.
7. Ook de argumentatie van appellant q.q. (in algemene beschouwingen) dat een deel van de schulden te wijten zou zijn aan het slecht bestuur van de voetbalclub na het vertrek van de heer T.L. als voorzitter/bestuurder is niet ter zake.
Niet alleen worden de beweringen op geen enkele manier hard gemaakt, bovendien diende de heer T.L. deze schulden tevens binnen het kader van de bindende derdenbeslissing, die het verslag vormt, te voeren, hetgeen hij nagelaten heeft te doen.
8. Besluit: er bestaat geen reden om een deskundige aan te stellen om de boekhouding van de vennootschap en de VZW na te zien en advies te geven over de schulden per 15 november 2007 noch om te onderzoeken of er fouten gemaakt werden in het beleid of het management.
Het hof gaat uit van de cijfers zoals weergegeven in het verslag van het accountantskantoor C., T. & Co, die een definitieve balans opstelde van de schulden van de vennootschap en van de VZW per 15 november 2007, waaruit bleek dat de schulden in totaal een bedrag van 14.197.757,75 EUR vertegenwoordigden. Geïntimeerden maken derhalve terecht conform artikel 7.4 van de koopovereenkomst en artikel 7.4 van de investeringsovereenkomst aanspraak op de som van 6.997.757,75 EUR.
9. Met de eerste rechter stelt het hof vast dat de heer T.L. niet heeft ter kennis gegeven de vordering met eigen middelen te willen betalen.
Overeenkomstig artikel 4 van de pandovereenkomst wordt in dat geval ervan uitgegaan dat de heer T.L. afziet van zijn recht om het verschuldigde bedrag te betalen met eigen middelen. In dat geval hebben geïntimeerden het recht om de waarde die de 375 W.D.I. Ltd-aandelen op dat ogenblik hebben, te verrekenen tegen het bedrag dat verschuldigd is door de heer T.L., thans appellant q.q.
Terecht oordeelde de eerste rechter dat geïntimeerden eigenaars zijn geworden van de 375 in pand gegeven aandelen, gezien de heer T.L. akkoord ging met de wijze van betaling van zijn schuld middels eigendomsoverdracht van de 375 W.D.I. Ltd-aandelen en compensatie van de waarde van deze aandelen.
Om die reden werd de tegenvordering van de heer T.L. met reden ongegrond verklaard en zegde de eerste rechter terecht voor recht dat geïntimeerden eigenaars zijn geworden van de 375 aandelen in W.D.I. Ltd waarvan sprake in de pandgevingsovereenkomst van 17 december 2007 tussen geïntimeerden en de heer T.L. Dit oordeel wordt bevestigd.
10. Anders dan de eerste rechter is het hof evenwel van oordeel dat de vordering niet kan toegekend worden zonder de waarde van de 375 W.D.I. Ltd-aandelen te begroten.
Appellant q.q. vordert de aanstelling van een gerechtsdeskundige teneinde de waarde van de in pand gegeven aandelen te begroten. Tot op heden ligt dergelijke begroting immers niet voor.
Appellant q.q. vordert evenwel dat geïntimeerden zouden veroordeeld worden tot het provisioneren van de gerechtsdeskundige.
Het hof heropent de debatten teneinde geïntimeerden toe te laten nadere boekhoudkundige informatie/stukken bij te brengen over de waarde van de 375 aandelen W.D.I. Ltd.
Het hof beslist bij arrest op tegenspraak.
De rechtspleging verliep in overeenstemming met de wet van 15 juni 1935 op het gebruik van de taal in gerechtszaken.
Het hof verklaart het hoger beroep ontvankelijk.
Alvorens verder ten gronde te oordelen wordt een heropening der debatten bevolen teneinde geïntimeerden toe te laten nadere boekhoudkundige informatie/stukken bij te brengen over de waarde van de 375 aandelen W.D.I. Ltd, waarbij deze stukken dienen neergelegd te worden ter griffie van dit hof binnen de 2 maanden na de uitspraak van dit arrest en teneinde partijen toe te laten nader standpunt in te nemen over de nieuw bij te brengen stukken.
(…)
Hof van Beroep Gent, 29 maart 2018, T. Verz. 2018/4 , 497
samenvatting
De rechter beschikt ten aanzien van een bindende derdenbeslissing desbetreffend slechts over een marginaal toetsingsrecht.
De bindende derdenbeslissing moet worden aanzien als een toepassing van de vaststellingsovereenkomst. De vaststellingsovereenkomst zet de rechter in beginsel ‘buiten spel’. Een rechterlijke controle is - gelet op het marginale toetsingsrecht van de rechtbank niet volledig uitgesloten, doch slechts zeer beperkt.
Partijen genieten een grote autonomie in het bepalen van de bevoegdheid, regels en de vormen die de derde moet respecteren. Indien de derde deze niet respecteert, kan zijn beslissing worden aangevochten. Aldus mag de rechter nagaan of de bindende derdenbeslissing tot stand kwam met naleving van de regels en vormen zoals de partijen die uitwerkten in hun overeenkomst en of de aangestelde deskundige binnen zijn bevoegdheid bleef.
Ook de wilsgebreken kunnen een uitweg vormen, in die zin dat de overeenkomst waarin partijen een derde aanduiden tot stand kan gekomen zijn onder invloed van wilsgebreken.
De derde moet ook een daadwerkelijke derde en dus objectief en onpartijdig zijn. Aldus mag ook worden nagegaan of er geen sprake was van wilsgebreken bij de totstandkoming van de akte van benoeming van de schatters én of de deskundige objectief en onpartijdig handelde en of het recht van verdediging werd gerespecteerd.
Het is de rechtbank echter in geen geval toegelaten een oordeel in de plaats te stellen van een derdenbelissing die rechtsgeldig is tot stand gekomen. De rechter zou in dat geval immers artikel 1134 B.W. miskennen (zie Antwerpen, 25 maart 2015, R.W. 2015-2016, afl. 36, 1416, noot N. Portugaels, “De beperkte aantastbaarheid van de bindende derdenbeslissing bij verzekeringsgeschillen”; Kh. Tongeren, 1 oktober 2013, NJW 2015, afl. 317, 164, noot N. Portugaels, “Bindende derdenbeslissing in verzekeringsrecht als vaststellingsovereenkomst”).
tekst arrest
Bijzonderste gegevens
1. Marina K. sloot een brand-varia polis af voor haar eigendom gelegen te 9250 Waasmunster , bij X Insurance, waarbij BVBA G. optrad als verzekeringsmakelaar.
Op 23 april 2013 deed zich een brand voor in haar woning.
In toepassing van artikel 8.2.2 van de algemene voorwaarden van voormelde polis dient het bedrag van de schadevergoeding in onderling overleg te gebeuren door de partijen of hun afgevaardigden.
Gelet op voormeld schade geval werden volgende experts aangesteld :
-Expert Bosmans (NV Galtier Expertises NV), door Marina K.
-Expert Bocquet (NV studie- en expertisebureau J. Bocquet), door NV X
Bij gebrek aan overeenkomst nopens het schadebedrag werd ingevolge de contractuele bepalingen een derde-schatter aangesteld, zijnde expert Depestele, meer bepaald bij overeenkomst d.d. 28 juni 2013.
Blijkens het proces-verbaal van schatting d.d. 28 februari 2014 werd het schadebedrag bepaald op 350.613,78 EUR.
Marina K. liet weten dat zij zich ook met de besluiten van deze deskundige niet kon verzoenen en bleef aandringen op een andere regeling.
NV X Insurance stelde om commerciële redenen voor om nogmaals een andere derde-schatter aan te stellen, waarna Marina K. expert Talboom aanstelde.
NV X Insurance liet Marina K. weten dat zij het ‘eenzijdig’ verslag Talboom niet kon aanvaarden, zodat zij het dossier als afgehandeld beschouwde en de uitkering zoals vastgelegd door de derde- schatter Depestele uitbetaalde.
2. Op 9 oktober 2014 liet Marina K. overgaan tot dagvaarding van NV X Insurance en BVBA G..
Uiteindelijk vorderde ze voor de eerste rechter in hoofdorde te zeggen voor recht dat het verslag ‘van de onafhankelijke expert en tweede derde-schatter Talboom Group’ weerhouden moet worden als bindend eindverslag.
Ze vroeg derhalve NV X Insurance te veroordelen tot betaling van het bedrag van 774.436,32 EUR, zijnde het verschil tussen 1.125.050,00 EUR en het reeds aan haar betaald bedrag van 350.613,78 EUR vermeerderd met 32.061,86 EUR als vergoeding voor de kosten van Talboom, vermeerderd met 43.500,00 EUR als extra vergoeding voor huur, vermeerderd met een bedrag aan BTW van 236.260,63 EUR (21 % op 1.125.050,00 EUR) forfaitair vermeerderd met 9 % of 97.763,29 EUR, bedragen te vermeerderen met de moratoire intresten c.q. de gerechtelijke intresten aan de wettelijke intrestvoet op 1.134.123,21 EUR sedert 23 april 2013 c.q., de datum van de dagvaarding tot het ogenblik van de algehele betaling en te vermeerderen met de moratoire c.q. gerechtelijke intresten aan de conventionele intrestvoet van tweemaal de wettelijke intrestvoet op 49.898,89 EUR vanaf 28 maart 2014 tot en met de algehele betaling.
In ondergeschikte orde vroeg ze een nieuwe tweede derdeschatter aan te stellen op grond van de bindende eenzijdige belofte van NV X Insurance met opdracht zoals omschreven in haar syntheseconclusie. In dat geval vroeg ze NV X Insurance te veroordelen tot provisionering van deze schatter.
In meer ondergeschikte orde vroeg ze te horen zeggen voor recht dat het verslag van de heer Depestele buiten toepassing moet worden verklaard en dat daarom een nieuwe derde schatter moet worden aangesteld met opdracht zoals omschreven in haar syntheseconclusie. Ook in dat geval vroeg ze NV X Insurance te veroordelen tot provisionering van deze schatter.
In meest ondergeschikte orde vroeg ze BVBA G. te veroordelen tot betaling van een schadevergoeding tot van 1.086.258,81 EUR, verhoogd met 9 %, meer intresten sedert de datum van dagvaarding. 3. Zowel NV X Insurance als BVBA G. vroegen de afwijzing van deze vordering als onontvankelijk, minstens ongegrond.
4. In het thans bestreden vonnis werd de vordering van Marina K. ontvankelijk verklaard doch integraal afgewezen als ongegrond en werd Marina K. veroordeeld tot de kosten, gevallen aan de zijde van NV X Insurance en BVBA G. (voor elk een rechtsplegingsvergoeding van 16.500,00 EUR).
De eerste rechter motiveerde zijn beslissing (samengevat) als volgt:
– BVBA G. beroept zich ten onrechte op de exceptie van rechtsmacht; art. 8.2.2. van de algemene polisvoorwaarden is geen arbitrageovereenkomst in de zin van art. 1679, eerste lid Ger.W.; het was enkel de bedoeling van partijen de schade te laten ramen door deskundigen; uit niets blijkt dat partijen de bedoeling hadden hun rechten/verplichtingen door deze derden te laten vastleggen.
– Er is sprake van een bindende derdenbeslissing in de zin van art. 1134 B.W.;
– Het marginaal toetsingsrecht bij een derdenbeslissing is beperkt;
– Marina K. kan het eenzijdig verslag van haar expert Talboom niet inroepen ter staving van haar vordering;
– Een fout wordt in hoofde van BVBA G. niet aangetoond.
5. Marina K. kan zich niet verzoenen met de beslissing van de eerste rechter en tekent hoger beroep aan.
Haar grieven zijn de volgende:
– Het verslag Talboom Group dient te worden weerhouden als bindend eindverslag en NV X Insurance dient haar te vergoeden conform dit verslag.
– Minstens dient een nieuwe derde-schatter te worden aangesteld conform de bindende eenzijdige belofte hiertoe van NV X Insurance.
– Het verslag van Depestele dient als kennelijk onredelijk en tevens strijdig met de polisvoorwaarden te worden beschouwd en dient buiten toepassing te worden gelaten.
– Meest ondergeschikt dient een fout te worden weerhouden in hoofde van BVBA G.
Ze vraagt in hoofdorde te oordelen dat het verslag van de onafhankelijke expert en tweede derde-schatter Talboom Group weerhouden moet worden als bindend eindverslag en derhalve NV X Insurance te veroordelen tot betaling van het bedrag van 774.436,32 EUR, zijnde het verschil tussen 1.125.050 EUR en het reeds aan haar betaalde bedrag van 350.613,78 EUR, vermeerderd met de BTW aan 21% en niet aan 6%, meer de vergoedende intresten vanaf 23 april 2013 en de gerechtelijke intresten, vermeerderd met 32.061,86 EUR als vergoeding voor de kosten van het verslag Talboom, meer de moratoire intresten vanaf 18 juli 2014 en de gerechtelijke intresten.
In ondergeschikte orde vraagt ze een nieuwe tweede derde
schatter aan te stellen op grond van de bindende eenzijdige belofte van NV X Insurance met opdracht zoals omschreven in haar syntheseconclusie. In dat geval vraagt ze NV X Insurance te veroordelen tot provisionering van deze schatter.
Desgevallend vraagt ze ir. J.F. Talboom te horen op zitting.
In nog meer ondergeschikte orde vraagt ze te zeggen voor recht dat het verslag van de heer Depestele buiten toepassing moet worden verklaard en dat daarom een nieuwe derde-schatter moet worden aangesteld met als opdracht zoals omschreven in haar syntheseconclusie.
In meest ondergeschikte orde vraagt ze BVBA G. te veroordelen tot betaling van een schadevergoeding tot van 774.436,32 EUR, vermeerderd met de BTW aan 21% en niet aan 6%, meer de vergoedende intresten vanaf 23 april 2013 en de gerechtelijke intresten, vermeerderd met 32.061,86 EUR als vergoeding voor de kosten van het verslag Talboom, meer de moratoire intresten vanaf 18 juli 2014 en de gerechtelijke intresten.
Totaal ondergeschikt vraagt ze BVBA G. te veroordelen voor een persoonlijke fout waardoor aan haar een reële kans tot volledige schadeloosstelling werd ontnomen en ten gevolge waarvan zij dezelfde vergoeding vordert, meer bepaald 774.436,32 EUR, vermeerderd met de BTW aan 21% en niet aan 6%, meer de vergoedende intresten vanaf 23 april 2013 en de gerechtelijke intresten, vermeerderd met 32.061,86 EUR als vergoeding voor de kosten van het verslag Talboom, meer de moratoire intresten vanaf 18 juli 2014 en de gerechtelijke intresten.
6. NV X Insurance vraagt het hoger beroep ongegrond te verklaren en het bestreden vonnis te bevestigen.
7. BVBA G. besluit tot de afwijzing van het hoger beroep als onontvankelijk, minstens ongegrond en vraagt de bevestiging van het bestreden vonnis.
Beoordeling
1. Exceptie van rechtsmacht - arbitrageclausule
BVBA G. meent dat het hoger beroep van Marina K. onontvankelijk is, gelet op de exceptie van rechtsmacht. De eerste rechter heeft het verweer van BVBA G. op dit punt afgewezen en gesteld toch rechtsmacht te hebben.
Door voor te houden dat ook het hoger beroep onontvankelijk is bij gebrek aan rechtsmacht tekent BVBA G. (impliciet) incidenteel beroep aan tegen het bestreden vonnis op dit punt.
Dit (impliciet) hoger beroep is ongegrond.
Artikel 8.2.2. van de tussenpartijen geldende algemene polisvoorwaarden luidt als volgt:
“(...) Als zij echter geen regeling in der minne bereiken kan het bedrag van de schadevergoeding door twee schatters van wie de ene door u en de andere door ons wordt benoemd. Worden de schatters het niet eens, dan duiden zij een derde schatter aan. De kosten van de derde schatter worden door elke partij voor de helft gedragen. Zij beslissen bij meerderheid van stemmen.
Als er geen akkoord bereikt wordt over de keuze van de derde schatter, wordt die schatter aangeduid op verzoek van de meest gerede partij door de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg van uw woonplaats.
De schatters zijn van alle gerechtelijke formaliteiten ontslagen en hun beslissing is soeverein en onherroepelijk. De schatting houdt enkel een verbintenis in, wat de omvang van de schade betreft; zij doet geen afbreuk aan de rechten en excepties die wij kunnen inroepen.”
De eerste rechter stelde volkomen terecht dat art. 8.2.2 voormeld geen arbitrageovereenkomst is in de zin van art. 1679, eerste lid Ger.W.. Het was – blijkens de polis - enkel de bedoeling van partijen de schade te laten ramen door deskundigen; uit niets blijkt dat partijen de bedoeling hadden hun rechten/verplichtingen door deze derden te laten vastleggen. BVBA G. verwijst naar de overeenkomst ‘benoeming van schatters’ d.d. 17 mei 2013 en de overeenkomst ‘akte benoeming van schatters’ d.d. 28 juni 2013, doch zij is zelfs geen partij aan deze overeenkomsten, die hoe dan ook geen afbreuk doen aan de bedoeling van de partijen, zoals hiervoor gesteld.
Kortom, de eerste rechter heeft de vordering van Marina K. terecht ontvankelijk verklaard. Ook het hoger beroep van Marina K. ontvankelijk.
2. Verslag Talboom
Marina K. stelt – in hoofdorde – dat het verslag van de Talboom Group dient te worden weerhouden als bindend eindverslag en dat NV X Insurance haar dient te vergoeden
conform dit verslag.
Het hof kan haar hier niet in bijtreden.
Hierboven werd artikel 8.2.2 van de polis reeds geciteerd.
Overeenkomstig dit artikel stelde NV X Insurance expert Bocquet (van NV Studie- en Expertisebureau J. Bocquet) aan en Marina K. expert Bosmans (van NV Galtier Expertises).
Beide experten/schatters raakten het niet eens omtrent de schadebegroting waarna ze samen expert Depestele aanduidden als derde-schatter. Marina K. stelt op bladzijde 2 van haar synthesebesluiten ‘dat ze van het begin af aan gekant was’ tegen de aanstelling van expert Depestele. Dit is niet correct en in tegenspraak met de stukken. Zowel Marina K. als NV X Insurance gingen met de aanstelling van expert Depestele als derde-schatter akkoord Ze ondertekenden beide de ‘akte van benoeming van schatters’ d.d. 28 juni 2013.
Expert Depestele maakte op 28 februari 2014 een procesverbaal van schatting op, mede ondertekend door expert Bocquet en expert Bosmans.
Vermits Marina K. zich niet kon vinden in het besluit van expert Depestele, mede ondertekend door de twee eerdere schatters, heeft NV X Insurance uiteindelijk ingestemd met de aanstelling van een nieuwe derde-schatter.
Dit blijkt inderdaad uit de brief van (toen nog) DVV d.d. 6 augustus 2014:
“Omdat u ons had laten weten dat u zich niet kon neerleggen bij de schadebegroting die werd opgemaakt noch door onze expert Bocquet noch door de derde schatter Depestele hadden wij, heel uitzonderlijk, u de mogelijkheid gegeven tot het aanstellen van een 2de derde schatter.”
Evident diende deze nieuwe derde-schatter te worden aangesteld overeenkomstig art. 8.2.2 van de polis. Deze procedure was voordien reeds gevolgd. Uit geen enkel stuk blijkt dat NV X Insurance bereid was om af te stappen van de contractueel bedongen procedure.
Marina K. heeft evenwel eenzijdig de Talboom Group aangesteld om de totale schade te ramen. Expert Talboom werd dus niet door de initiële twee schatters aangesteld (met akkoord van beide partijen, desgevallend op suggestie van Marina K.). Hij werd louter door Marina K. zelf aangesteld. Uit geen enkel stuk blijkt dat NV X Insurance akkoord was met de aanstelling van Talboom Group als derde-schatter.
Uit het verslag Talboom blijkt dat deze schatter is voortgegaan op ‘informatie ontvangen van mevr. K.’ doch blijkt niet dat NV X Insurance enige opmerking heeft kunnen formuleren. Expert Talboom heeft dus een volstrekt eenzijdig onderzoek gevoerd en eenzijdig verslag opgemaakt.
Evident kon NV X Insurance niet akkoord gaan met deze gang van zaken, zoals ook verwoord in voormelde brief van 6 augustus 2014:
“Dit houdt in dat er een expert wordt aangesteld, waarmee alle partijen akkoord gaan. Deze expert zal iedereen uitnodigen om rond te tafel te zitten en er wordt dan een officieel document opgesteld waarbij de derde schatter zijn mandaat ontvangt.
Dit is de werkwijze die gebruikt werd bij de aanstelling van expert Depestele. Dit document werd destijds ondertekend door expert Bocquet en expert Galtier (die hiervoor door u gemandateerd werd).
Deze noodzakelijke werkwijze werd niet gebruikt bij de aanstelling van expert Talboom.
Hij werd éénzijdig door u aangesteld, contacteerde de betrokken partijen niet en ook het wettelijk document werd niet ingevuld.”
Marina K. was gebonden door de polisvoorwaarden, dus ook door art. 8.2.2 voormeld. Ze kon niet zomaar eenzijdig overgaan tot het aanstellen van expert Talboom ‘als (tweede) derde-schatter’.
Marina K. verwijst naar een e-mail van 9 juni 2014 aan BVBA G. (haar stuk 4).
Deze mail luidt als volgt:
“In onderstaand bericht kunt u lezen dat ik Architecten en Studiebureau tevens ok gespecialiseerd in brandschade zal aanstellen om de totaal schade te bepalen, zoals eerder met u besproken wens ik enkel dat dit bureau (studiebureau tal boom A. Meersmansdreef 1 te 1200 Puurs) de schade begroot en opmaakt en dit om volgende redenen, deze zitten niet in het reguleer systeem van experts die op continue basis werken voor de verschillende verzekering maatschappijen.
Wij willen op deze manier een degelijke en goed gefundeerde schade bepaling kunnen krijgen ten einde met jullie een eventuele minnelijke overeenkomst te maken. Dit zal door ons worden voorgelegd aan jullie en op die moment zijn er twee mogelijkheden wij komen eruit met een akkoord ofwel zullen we zoals u kunt lezen overgaan tot dagvaarding.
Juliën voor ons is de maat vol hoe jullie aangestelde expert is te werk gegaan en ons heeft behandeld ook maken we voorbehoud over de derde aangestelde expert gelet deze beide heren al jaren samenwerken, ik moet u waarschijnlijk geen tekening maken.
Zoals besproken telefonisch heeft X hierin toegegeven dat zij de kosten hiervan op hun zullen nemen en ook de eventuele andere kosten die hieruit voort vloeien. Dit schrijven onder alle voorbehoud en zonder enige nadelige erkentenis en met behoud van al onze rechten.” (onderlijning door het hof).
De eerste rechter stelde met betrekking tot voormelde mail dat deze enkel te aanzien is als een verklaring, nu dit een bewering is van een partij ten gunste van haar eigen zaak. Verder stelde de eerste rechter dat nergens uit af te leiden is dat NV X Insurance als contractspartij akkoord ging met de aanstelling van Talboom Group. Tenslotte stelde de eerste rechter dat de mail uitging van de partner van Marina K., die geen eisende partij is.
Het hof kan dit alles slechts bijtreden, met dien verstande dat er wel van kan worden uitgegaan dat de partner van Marina K. de mail namens Marina K. zelf geschreven heeft.
Uit de mail zelf blijkt duidelijk dat Marina K. Talboom Group wilde aanstellen en enkel Talboom Group en dit met het oog op een minnelijke overeenkomst. Op geen enkele manier werd aan BVBA G. dan wel aan NV X Insurance ter kennis gebracht dat Talboom Group gesuggereerd/voorgesteld werd als (tweede) derde-schatter. De naam van Talboom Group werd ook nooit ter kennis gebracht van de eerdere experts. Het hof kan dan ook niet anders dan besluiten dat Marina K. expert Talboom heeft aangesteld als eenzijdig technisch raadsman. Ze is niet ingegaan op het voorstel van NV X Insurance om een (tweede) derde-schatter aan te stellen. Frappant in dit verband is daarenboven het feit dat het bericht dat kennelijk gehecht was aan de mail van 9 juni 2014 niet voorligt. Welke opdracht juist aan expert Talboom werd gegeven is niet gekend. Uit het verslag zelf van expert Talboom blijkt alleszins niet dat hij is opgetreden als (tweede) derde-schatter. Nergens is zelfs sprake van de vorige schattingsverslagen.
Waar Marina K. derhalve vraagt dat het verslag Talboom zou worden weerhouden als eindverslag is deze vordering alvast ongegrond. Marina K. kan allerminst worden bijgetreden waar ze meent dat ze – middels de aanstelling van expert Talboom – uitvoering heeft gegeven aan ‘de eenzijdige wilsuiting met verbindende kracht’ uitgaande van NV X Insurance. Met geen enkel stuk toont ze aan dat NV X
Insurance bij haar een rechtmatig vertrouwen had gecreëerd dat zij expert Talboom mocht gelasten als tweede derdeschatter. De mail d.d. 9 juni 2014 omschrijft enkel de stappen die Marina K. zélf wilde en zou nemen, met of zonder akkoord van NV X Insurance. De mail stelde nergens de vraag of NV X Insurance zich kon vinden in de aanstelling van expert Talboom en bevatte evenmin een termijn binnen dewelke Marina K. een antwoord van NV X Insurance verwachtte (bij gebreke waarvan ze er van zou uitgaan dat NV X Insurance zich kon vinden in de aanstelling). Zoals gezegd ligt de aanstelling door Marina K. van expert Talboom zelf ook niet voor. Ook uit de uitvoering van de schatting door expert Talboom zelf (niet tegensprekelijk en zonder zelfs maar melding te maken van de eerdere verslagen) blijkt dat het verslag Talboom allerminst de uitvoering is door Marina K. van de eenzijdige wilsuiting van NV X Insurance.
Marina K. poogt het verslag Talboom toch een tegensprekelijk karakter te geven door te verwijzen naar de mail van 9 juni 2014 (hierboven overgenomen). Ze kan hier niet in worden bijgetreden. Expert Talboom is niet opgetreden als derdeschatter doch is louter voortgegaan op de gezegdes van Marina K. en heeft eenzijdig de schade geraamd zonder zelfs maar te verwijzen naar de eerdere schattingsverslagen of zonder de eerdere schatters zelfs maar aan te schrijven. Het loutere feit dat ze het verslag aan NV X Insurance zou voorleggen waarna partijen al dan niet tot een akkoord zouden komen maakt niet dat de schatting tegensprekelijk gebeurde.
Marina K. wijst er op dat de polisvoorwaarden een ‘toetredingscontract’ betreffen waarop ze geen enkele invloed heeft. Nochtans heeft ze de verzekeringspolis, waaronder de polisvoorwaarden, ondertekend én ook uitgevoerd vermits ze zich aanvankelijk wel aan art. 8.2.2 van de polisvoorwaarden heeft gehouden. De verwijzing naar art. VI.37§2 WER is evenmin terzake dienend nu Marina K. er ten onrechte van uitgaat dat haar het recht op integrale schadevergoeding zou worden ontnomen. Dit is allerminst het geval.
Marina K. vraagt nog om expert Talboom te horen doch ook hier kan niet op worden ingegaan, gelet op het feit dat de expert eenzijdig door Marina K. werd aangesteld en zijn bevindingen niet dienend zijn voor de oplossing van huidig geschil.
3. Nieuwe schatter?
Marina K. stelt dat minstens een nieuwe (tweede) derdeschatter dient te worden aangesteld conform de bindende eenzijdige belofte hiertoe van NV X Insurance.
Ook op dit punt is haar vordering evenwel ongegrond.
NV X Insurance heeft uitzonderlijk en zonder dat zij daar contractueel toe verplicht was ingestemd met de aanstelling van een (tweede) derde-schatter. Dit betreft inderdaad een bindende eenzijdige belofte. Marina K. is op dit aanbod evenwel niet ingegaan. Ze heeft een eigen expert aangesteld (zonder akkoord van NV X Insurance) die niet is opgetreden als derde-schatter (conform de contractuele bepalingen desbetreffend) doch die eenzijdig – op basis van de door Marina K. verstrekte informatie – een verslag heeft opgesteld. Door op deze manier expert Talboom aan te stellen heeft Marina K. een tegenaanbod gedaan (zie ook de mail d.d. 9 juni 2014 aan BVBA G. “Wij willen op deze manier een degelijke en goed gefundeerde schade bepaling kunnen krijgen ten einde met jullie een eventuele minnelijke overeenkomst te maken. Dit zal door ons worden voorgelegd aan jullie en op die moment zijn er twee mogelijkheden wij komen eruit met een akkoord ofwel zullen we zoals u kunt lezen overgaan tot dagvaarding.”).
Dit tegenaanbod kon NV X Insurance niet aanvaarden, zoals blijkt uit haar brief van 6 augustus 2014. Meteen is het eerste aanbod van NV X Insurance – om een (tweede) derde-schatter aan te stellen - dan ook vervallen. Marina K. stelt nog dat er nooit sprake geweest is van een tegenaanbod waardoor het oorspronkelijk aanbod zou zijn vervallen. De stukken zijn desbetreffend nochtans duidelijk.
Louter volledigheidshalve kan daar aan worden toegevoegd dat de woning inmiddels volledig afgebroken werd en een nieuwbouw werd opgetrokken. De stukken – waar een eventueel aan te stellen deskundige zich op zou moeten baseren om tot een schatting/raming over te gaan -bieden geen uitsluitsel over de alhier cruciale vraag of de gehele woning diende te worden afgebroken ingevolge de brand dan wel enkel de achterbouw (zie ook verder). De voorliggende verslagen spreken elkaar tegen. Er liggen geen objectieve elementen voor die desbetreffend uitsluitsel zouden kunnen bieden. Een deskundig onderzoek is ook vanuit dit oogpunt niet meer aan de orde. Marina K. heeft zélf verhinderd dat desbetreffend nog tegensprekelijke vaststellingen zouden kunnen worden verricht.
4. Verslag Depestele
Nog meer ondergeschikt vraagt Marina K. het verslag Depestele als kennelijk onredelijk en tevens strijdig met de polisvoorwaarden te beschouwen en derhalve buiten toepassing te laten, reden waarom alsnog een nieuwe (tweede) derde-schatter zou moeten worden aangesteld.
De eerste rechter heeft terecht weerhouden dat het verslag Depestele een bindende derdenbeslissing betreft.
De rechtbank – en bij uitbreiding dit hof – beschikt desbetreffend slechts over een marginaal toetsingsrecht. De bindende derdenbeslissing moet worden aanzien als een toepassing van de vaststellingsovereenkomst. De vaststellingsovereenkomst zet de rechter in beginsel ‘buiten spel’. Een rechterlijke controle is - gelet op het marginale toetsingsrecht van de rechtbank (en bij uitbreiding dit hof) - niet volledig uitgesloten, doch slechts zeer beperkt.
Partijen genieten een grote autonomie in het bepalen van de bevoegdheid, regels en de vormen die de derde moet respecteren. Indien de derde deze niet respecteert, kan zijn beslissing worden aangevochten. Aldus mag de rechter nagaan of de bindende derdenbeslissing tot stand kwam met naleving van de regels en vormen zoals de partijen die uitwerkten in hun overeenkomst en of de aangestelde deskundige binnen zijn bevoegdheid bleef.
Ook de wilsgebreken kunnen een uitweg vormen, in die zin dat de overeenkomst waarin partijen een derde aanduiden tot stand kan gekomen zijn onder invloed van wilsgebreken.
De derde moet ook een daadwerkelijke derde en dus objectief en onpartijdig zijn. Aldus mag ook worden nagegaan of er geen sprake was van wilsgebreken bij de totstandkoming van de akte van benoeming van de schatters én of de des
kundige objectief en onpartijdig handelde en of het recht van verdediging werd gerespecteerd.
Het is de rechtbank echter in geen geval toegelaten een oordeel in de plaats te stellen van een derdenbelissing die rechtsgeldig is tot stand gekomen. De rechter zou in dat geval immers artikel 1134 B.W. miskennen (zie Antwerpen, 25 maart 2015, R.W. 2015-2016, afl. 36, 1416, noot N. Portugaels, “De beperkte aantastbaarheid van de bindende derdenbeslissing bij verzekeringsgeschillen”; Kh. Tongeren, 1 oktober 2013, NJW 2015, afl. 317, 164, noot N. Portugaels, “Bindende derdenbeslissing in verzekeringsrecht als vaststellingsovereenkomst”).
Expert Depestele werd aangewezen door expert Bocquet en expert Bosmans, conform de contractuele bepalingen. Zowel NV Belfius Insurance als Marina Knapen waren akkoord met de aanstelling van expert Depestele. De afgesproken vorm/ procedure werd alvast nageleefd. Het proces-verbaal van schatting werd ondertekend door de drie experten.
Dat er sprake was van een wilsgebrek bij het tot stand komen van de overeenkomst waarin expert Depestele werd aangesteld als derde-schatter blijkt evenmin het geval te zijn. Dit wordt zelfs niet aangevoerd.
Rest de vraag of expert Depestele een daadwerkelijke derde was en objectief en onpartijdig handelde, alsook of het recht van verdediging gerespecteerd werd.
Ook hier kan het hof de beslissing van de eerste rechter slechts bijtreden.
Marina K. wijst op het aanzienlijk verschil tussen de weerhouden cijfers in het verslag van expert Depestele en dat van expert Talboom. Hierboven werd reeds gesteld dat het verslag Talboom volstrekt eenzijdig is en niet kan weerhouden worden voor het bepalen van de aan Marina K. toekomende vergoeding.
De eerste rechter wees er terecht op dat uit niets blijkt dat er een bepaalde vooringenomenheid bestond in hoofde van expert Depestele. De loutere stelling van Marina K. dat expert Depestele ‘regelmatig samenwerkt en goede banden onderhoudt’ met expert Bocquet is niet afdoende om aan te nemen dat expert Depestele niet onafhankelijk zou zijn, temeer hij ook met akkoord van expert Bosmans werd aangesteld.
Zonder het uitdrukkelijk te vorderen suggereert Marina K. dat het hof NV X Insurance zou kunnen verzoeken in toepassing van art. 877 Ger.W. ‘de (vele) overeenkomsten’ te voor te leggen ‘waarbij door NV X Insurance deskundige Depestele werd aangesteld’. Op dit verzoek kan niet worden ingegaan. Nogmaals, ook de expert van Marina K. zelf was akkoord met de aanstelling van expert Depestele als derdeschatter.
Het verslag Depestele is volgens de regels van de tegenspraak opgemaakt en zijn ramingen zijn gebaseerd op de bevindingen van de meerderheid van de schatters. Zowel expert Bocquet als expert Bosmans hebben kennis genomen van de bevindingen van expert Depestele en hebben opmerkingen kunnen formuleren. Expert Depestele heeft deze opmerkingen allemaal – zeer uitgebreid - ontmoet (zie stuk 8 Marina K. alsook de bijlagen). De stukken tonen aan dat expert Depestele zijn verslag wel degelijk terdege heeft gemotiveerd. Van een nietig verslag is geen sprake.
Uit niets blijkt dat expert Depestele zijn opdracht kennelijk onredelijk zou hebben uitgevoerd, noch wordt enig objectief element aangebracht waaruit ook maar enige vorm van belangenvermenging zou kunnen blijken.
Het loutere feit dat Marina K. zich niet kan vinden in de bevindingen van expert Depestele is niet afdoende.
Marina K. meent dat expert Depestele de schade in werkelijke waarde heeft vastgesteld in plaats van in nieuwwaarde. Ze kan hier niet in worden bijgetreden. Uit het proces-verbaal van chatting, meer bepaald randnummer 2, blijkt dat het bedrag van de werkelijke schade werd bepaald en dat er geen aftrek werd gedaan voor vetusteit.
Marina K. hekelt ook het feit dat expert Depestele er van uitging dat de woning deels kon worden gerenoveerd en hij geen totale nieuwbouw weerhield. Ze wijst opnieuw naar het verslag Talboom, dat ook door dit hof als volstrekt eenzijdig terzijde wordt geschoven.
Uit de (andere) stukken van Marina K. blijkt duidelijk dat de ter plaatse gekomen politie en brandweerdiensten hebben vastgesteld dat de brand zich situeerde in de achterbouw van
de woning van Marina K.. Het voorste gedeelte van de woning kon worden gevrijwaard door de brandweer en vertoonde enkel rookschade. (zie stuk 3, zijnde de verklaring van Martin Poppe als leidinggevende adjudant van de brandweer ten tijde van de interventie, en stuk 6 NV X Insurance, zijnde het strafdossier, onder meer onder titel 5: “De schade situeert zich vooral in het achterste gedeelte van de woning. Dit gedeelte is volledig uitgebrand. Het middenste gedeelte vertoont ter hoogte van de deur schade door de brand. De rest van de woning vertoont algehele rookschade.”). Ook expert Bocquet en expert Bosmans waren het er over eens dat enkel de achterbouw beschadigd was.
Waar expert Talboom er in zijn verslag d.d.18 juli 2014 van uitgaat dat de algemene stabiliteit van de volledige woning dermate is aangetast dat herstelling niet meer mogelijk is (zie blz. 3 stuk 7 Marina Knapen), komt dit verslag ongeloofwaardig voor.
Ook op het bouwplan, door Marina K. bij de gemeente Waasmunster ingediend in het kader van haar bouwaanvraag voor het verbouwen van haar woning, heeft ze zelf enkel de achterbouw aangeduid als “ zone brand “ (zie stuk 18a NV X Insurance).
Marina K. houdt voor dat dat de muren wel degelijk instabiel waren ingevolge de brand omdat ze na de storm van de december 2013 zouden zijn ingestort. Dit blijkt niet correct te zijn. Op 14 februari 2014 heeft Marina K. aangifte gedaan voor de schade, veroorzaakt door de storm van 24 december 2013. NV X Insurance heeft één en ander onderzocht en is tot de conclusie gekomen dat niet is aangetoond dat de schade een gevolg is van de storm van 24 december 2013.
Ze stelt in haar brief d.d. 13 februari 2015 nog: “Bijkomend stellen wij vast dat er in diezelfde periode al uitgebreide afbraak- en heropbouwwerken aan de gang waren na een eerdere brand dd. 23 april 2013.”
Marina K. leidt uit deze brief d.d. 13 februari 2015 ten onrechte af dat NV X Insurance zou erkend hebben dat de stabiliteit van de woning was aangetast door de brand d.d. 23 april 2013. NV X Insurance heeft enkel vastgesteld dat er al afbraak- en heropbouwwerken aan de gang waren na de brand van 23 april 2013. Marina K. heeft er zelf voor gekozen om het deel van de woning dat intact gebleven was (en enkel rookschade kende) af te breken en een nieuwbouw op te trekken. Ze kan hier niet toe genoodzaakt zijn geweest door/na de storm van 24 december 2013 vermits deze werken reeds voordien waren aangevat.
Kortom, het verslag van Expert Depestele doorstaat ook de marginale toetsing door dit hof.
Ook dit onderdeel van de vordering van Marina K. is ongegrond.
Ten aanzien van NV X Insurance kan het bestreden vonnis worden bevestigd. NV X Insurance is terecht overgegaan tot uitkering op basis van het verslag Depestele. Door alsnog een nieuwe derde-schatter aan te stellen zou de bindende kracht van de tussen partijen afgesloten overeenkomst miskend worden.
5. Fout in hoofde van BVBA G.
Marina K. legt - meest ondergeschikt - BVBA G. een (buitencontractuele) fout ten laste en volledigheidshalve ook een contractuele fout.
Ze verwijt BVBA G. haar mail van 9 juni 2014 (t.t.z. die van haar partner) niet te hebben doorgestuurd naar NV X Insurance.
Marina K. stelt zelf dat ze in haar mail ‘de duidelijke mededeling’ deed dat ze zou overgaan tot aanstelling van de Talboom Group ‘als tweede derde-schatter’. Dit laatste betreft een eigen toevoeging van Marina K.. Hierboven werd de mail overgenomen. Marina K. zou expert Talboom aanstellen en wenste enkel dat dit bureau de schade zou begroten. Dit is – evident – iets anders dan een nieuwe derde-schatter conform de bindende polisvoorwaarden. Zoals eveneens gezegd is het bericht dat aan voormelde mail gehecht is, niet neergelegd.
Dat Marina K. expert Talboom uitdrukkelijk heeft aangesteld als derde-schatter wordt niet aangetoond. Dit blijkt – zoals eveneens reeds gezegd – ook niet uit het verslag van expert Talboom zelf, dat een louter eenzijdig verslag betreft. Het feit dat ze in de mail nog stelt dat X zou toegegeven hebben om de kosten ten laste te nemen doet hier uiteraard geen afbreuk aan. Uit geen enkel stuk blijkt dat X bereid was de kosten van een eenzijdig door Marina K. aangestelde expert ten laste te nemen. De mail van Marina K. d.d. 9 juni 2014 betrof een loutere mededeling van de stappen die ze zelf had ondernomen en zou ondernemen en de eisen die ze stelde.
De mail hield geen verzoek, noch ingebrekestelling in. BVBA G. is niet in de fout gegaan door deze niet aan NV X over te maken (voor zover ze dit zou nagelaten hebben; de stukken bieden geen uitsluitsel) dan wel door hier niet op de reageren. Marina K. vroeg ook geen antwoord/standpunt. Ze gaf enkel haar eigen standpunt weer (zie hierboven: “Wij willen op deze manier een degelijke en goed gefundeerde schade bepaling kunnen krijgen ten einde met jullie een eventuele minnelijke overeenkomst te maken. Dit zal door ons worden voorgelegd aan jullie en op die moment zijn er twee mogelijkheden wij komen eruit met een akkoord ofwel zullen we zoals u kunt lezen overgaan tot dagvaarding”).
Marina K. verwijt BVBA G. dan ook onterecht dat ze zich niet op loyale, billijke en professionele wijze heeft gedragen. Enige tekortkoming aan de raadgevings- en zorgvuldigheidsplicht is niet aangetoond.
Marina K. toont - daarenboven - niet aan dat het niet doorzenden van deze mail aan NV X Insurance de door haar ingeroepen schade heeft veroorzaakt. Marina K. toont niet aan (1) dat NV X Insurance sowieso akkoord zou gegaan zijn met de aanstelling van expert Talboom als derde-schatter en (2) dat expert Talboom – optredend als tweede derde-schatter en dus niet als eenzijdig expert – tot dezelfde conclusie zou gekomen zijn indien hij kennis had gehad van alle gegevens en stukken en indien expert Bosmans en expert Bocquet tegenspraak hadden kunnen voeren.
Marina K. beroept zich ook op de theorie van het kansverlies, meer bepaald het verlies van een reële kans op het verwerven van een voordeel of het vermijden van een nadeel. Ze wijst er op dat haar de kans werd ontnomen op een ‘door alle partijen voldragen verslag van een tweede derde-schatter’. Zoals gezegd is geen fout aangetoond in hoofde van BVBA G.. Volledigheidshalve kan daar aan worden toegevoegd dat de kans dat een andere tweede derde-schatter tot een zelfde besluit zou gekomen zijn als expert Talboom of zelfs de kans dat een tweede derde-schatter tot een ander besluit zou gekomen zijn dan uiteindelijk (na tegensprekelijk onderzoek) weerhouden door expert Depestele (en onderschreven door expert Bosmans en expert Bocquet) verwaarloosbaar is. Zelfs indien een fout zou worden weerhouden, dan is er geen sprake van een reëel kansverlies dat voor vergoeding in aanmerking zou komen.
Ook de vordering ten aanzien van BVBA G. kan voor dit hof niet slagen.
Kortom, het bestreden vonnis wordt integraal bevestigd.
6. Marina K. dient in te staan voor de kosten van de beroepsinstantie, zijnde de aan NV X Insurance en BVBA G. toekomende rechtsplegings-vergoeding.
Aan de zijde van NV X Insurance wordt deze vereffend op 18.000,00 EUR.
De aan BVBA G. toekomende rechtsplegingsvergoeding wordt verminderd tot 15.000,00 EUR, overeenkomstig artikel 1017, alinea 4 van het Ger.W.. Vermits haar exceptie van rechtsmacht/incidenteel beroep eveneens ongegrond is, is ook BVBA G. immers deels in het ongelijk gesteld.
[...]
Overige rechtspraak: Antwerpen 25 maart 2015, RW 2015-16, 1416.
