ADR staat voor Alternative Dispute Resolution, in het Nederlands, Alternatieve geschillenbeslechting.
ADR wordt in het Nederlands vertaald met de afkorting AGB (Alternatieve geschillenbeslechting) of AGR (Alternatieve geschillenregeling)
Geschillen kunnen via de rechtbank worden opgelost maar ook op een alternatieve wijze, door onderhandeling, bemiddeling, bindende derdenbeslissing verzoening of arbitrage.
«Alternative Dispute Resolution» is een syntheseconcept verschaft voor een onuitputtelijke waaier van methoden van conflictbeslechting met eigen "dynamiek" gebruikmakend van onderhandelingstechnieken, psychologische beïnvloedingsvaardigheden, gedragswetenschappen en linguïstiek, die vaak ver van het recht zelf wegblijven en niet bepaald uitblinken in doorzichtigheid.
ADR technieken pretenderen voordelen te kennen zoals een vluggere, goedkopere regeling, met een vertrouwelijk karakter (en dus geen behandeling in publieke zitting) en er ook vaak zou kunnen gezorgd worden dat de relaties tussen partijen kunnen behouden of hersteld worden.
Alternatieve geschillenbeslechting heeft veel weg van alternatieve geneeskunde. Het werkt allen als je erin gelooft. Maar vaak doet het meer kwaad dan goed en kost het vaak meer dan het echte medicijn.
In heel wat gevallen kunnen partijen zelf vooraf bepalen dat hun geschillen via bemiddeling en/of arbitrage dienen beslecht worden en aldus in een contract de bevoegdheid van de rechtbank uitsluiten.
— de contractuele basis;
— het optreden van een neutrale derde die bemiddelt tussen de partijen bij het geschil, doch die, behoudens andersluidende overeenkomst tussen de partijen, geen uitspraken kan doen die de partijen binden;
— de volstrekte geheimhoudingsverplichting indien de bemiddelingspoging niet resulteert in een dading;
— indien de bemiddelingspoging mislukt, herwinnen partijen (pas) hun vrijheid en toegang tot de rechter.
In de praktijk zijn deze regelingen vaak duurder en vertragen zij vaak de regeling van het geschil, in die zin dat partijen verplicht worden eerst een alternatieve route te volgen alvorens toegang tot de rechter te kunnen krijgen waarbij ze dan nog verplicht worden de alternatieve geschillenregelaar te betalen (rechters daarentegen worden door de overheid betaald).