Zowel bij de medische ingrepen bij mannen als bij vrouwen waarbij de onvruchtbaarheid beoogd wordt door middel van sterilisatie is geen absolute zekerheid te bieden. Eén en ander wordt benadrukt door de medische literatuur.
De arts heeft de uitdrukkelijke plicht de patiënten erop te wijzen dat de sterilisatie geen absolute waarborg op onvruchtbaarheid biedt.
De vraag is dan ook in hoeverre een arts aansprakelijk kan gesteld worden wanneer een patiënt die een sterilisatie onderging toch zwanger wordt of een kind verwekt.
De rechtspraak is op dit punt verdeeld. Wel kan samengevat worden dat de arts in elk geval een verregaande informatieplicht heeft. Wanneer kan aangetoond worden dat de arts deze informatieplicht niet heeft vervuld, dan speelt in elk geval zijn aansprakelijkheid.
Deze aansprakelijkheid zal nog vergroot worden wanneer er een kind verwekt wordt dat als niet normaal of dus gehandicapt kan worden aanzien. In dit geval zou een vordering tot schadevergoeding kunnen ingesteld worden voor alle kosten en ongemakken verbonden aan de opvoeding en levenswijzen verbonden aan deze handicap. Deze schadevergoedingen zouden dus zeer hoog kunnen oplopen.
Op de vraag in hoeverre de geboorte van een gezond kind in dergelijke gevallen aanleiding kan geven tot schadevergoeding bestaat er verdeeldheid tussen de hoven en de rechtbanken. De tussenkomst van een degelijk advocaat zal in die gevallen aangewezen zijn, zonder dat evenwel er resultaat zal kunnen gegarandeerd worden. Een goede advocaat zal ter zake en overzicht bieden van de diverse rechtspraak waarbij het standpunt van zijn cliënt wordt onderschreven.
Ter zake bestaat er geen specifieke wetgeving waardoor één en ander behoort tot de loutere appreciatiebevoegdheid van de rechtbank na het pleittalent gehoord te hebben va de betrokken advocaat.