C-attest

De Raad van State was al van veel markten thuis, maar nu heeft het rechtscollege zich ontpopt tot plaatsvervangende klassenraad. Het Sint-Jan Berchmanscollege uit Genk werd bij dwangsom verplicht om een 17-jarig meisje een A-attest te geven in plaats van een C-attest. De school zou de leerlinge onvoldoende hebben begeleid. In een lange procedureslag hadden de ouders geregeld gelijk gekregen maar de klassenraad – die de attesten aflevert – bleef bij haar standpunt. Tot de Raad van State de knoop doorhakte.

Peter Mijlemans

Abstractie gemaakt van het particuliere geval, zijn er elementen die puur rationeel zeggen dat de klassenraad zich aan de regels heeft gehouden. Onvoldoendes voor belangrijke vakken – hoe licht ook – kunnen moeilijk genegeerd worden. De klassenraad, zeg maar de mijnheren en mevrouwen die dagelijks onze kinderen volgen, is het best geplaatst om het juiste oordeel te vellen in het belang van de leerling. De leerkrachten kennen hun leerlingen in elk geval beter dan advocaten of heren en dames rechters. Soms – mijn kind, schoon kind , weet u wel – hebben ze zelfs een beter zicht op hun mogelijkheden en bekwaamheden dan wij, ouders.

Bij dit soort beslissingen wordt niet over één nacht ijs gegaan. Integendeel. Vaak klagen ouders erover dat kinderen na de examens niets meer omhanden hebben omdat er dagenlang wordt gedelibereerd. Door de vele regels, parameters en beroepsmogelijkheden is de eindbeoordeling een mijnenveld geworden. Stap eens een leraarskamer binnen en de verhalen over bittere (juridische) betwistingen vliegen je om de oren. De procedures werden met nobele bedoelingen ingevoerd, om te voorkomen dat leraar X nog langer de pik op leerling Y zou kunnen hebben, zeg maar. Of dat er duidelijk fouten worden gemaakt. Ondertussen is de stapel regeltjes echter zo aangegroeid dat een attest toekennen iets van een godsoordeel heeft.

Met deze primeur is opnieuw een grens verlegd. Hoe reken je in een objectieve beoordeling in 's hemelsnaam persoonlijke en dus subjectieve parameters door? De opvoeding van onze kinderen zou moeten gebeuren in een samenwerking tussen school en thuis. Met respect voor ieders verantwoordelijkheid. Het is aan minister van Onderwijs Pascal Smet om aan de juridische uitwassen paal en perk te stellen. Maar als dat betekent dat het aanvechten van C-attesten nog makkelijker wordt, zal dat vooral tot een heel diepe zucht leiden in de koffiekamers van onze scholen.

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen