"The Internet Archive Console Living Room" gaat terug naar de nostalgie van de jaren 80, waarin het TV toestel een nieuwe functie kreeg, met name een toestel waarop een spelconsole kon worden aangesloten, waardoor de TV een arcade beleving kreeg, een plaats in de living waar samen spelletjes werden gespeeld met eenvoudige biep-geluidjes en zeer eenvoudige grafische vormgeving.
Deze eerste computers voor huis en keukengebruik werden stilaan krachtiger en konden op een zeker ogenblik ook andere programma's draaien.
Er bestaat vandaag een nostalgie naar deze eenvoudige arcadegames, waarvan vele lijken verloren gegaan. Door de inspanning van velen, werden deze oude spelletjes opnieuw inline geplaatst, weze het speelbaar op een moderne computer met een modern besturingssysteem, middels emultaie technieken. Het volstaat te klikken op een link naar een oude console om toegang te kunnen krijgen tot de zeer lange lijsten van beschikbare programma's.
Op dit ogenblik is er bij deze programma's geen geluid. Wie de programma's gebrukt diet dit op eigen risico en leest best de kantmeldingen bij elke game.
U zal ook handleidingen kunnen terugvinden voor deze games.
De Magnavox Odyssey was de eerste commercieel verhandelde spelcomputer ter wereld. De Odyssey kwam 24 mei 1972 op de markt, ongeveer drie en een half jaar eerder dan de Atari Pong. De Odyssey werd ontworpen en ontwikkeld door Ralph Baer, die reeds in 1968 beschikte over een functionerend prototype. Het prototype wordt door spelcomputerverzamelaars liefkozend Brown Box genoemd.
De meeste spelcomputerverzamelaars beschouwen de Odyssey als een analoge in plaats van een digitale spelcomputer omdat ze beschikt over een additioneel analoog circuit voor de uitvoer en spelbesturing en het gebruik van discrete componenten. In de Odyssey zit geen enkele chip. Het hoofdbestanddeel wordt gevormd door veertig transistors en veertig dioden die ervoor zorgen dat er op het televisiebeeld enkele stippen en strepen te zien zijn, die bijvoorbeeld een bal en twee rackets voorstelden. Ralph Baer beschouwt de Odyssey als een digitale spelcomputer.
De spellen en de logica zijn geïmplementeerd in DTL een veelvuldig voorkomend digitaal ontwerponderdeel dat voorafging aan het TTL-tijdperk. De Odyssey wordt gevoed door batterijen en kan geen geluiden weergeven. De latere "Pong-machines" daarentegen beschikten wel over de mogelijkheid tot geluidsweergave, waaronder bijvoorbeeld de Magnavox Odyssey Pong-spelcomputers.
De Odyssey gebruikt een soort van verwijderbare circuitkaart die kan worden ingestoken in een hiertoe bedoelde sleuf en is vergelijkbaar met de meer bekende cartridgesleuf voor spelcartridges. In de cartridges zaten geen ROMs, ze waren enkel en alleen bedoeld als een soort schakelaars die binnen de Odyssey het juiste elektrische circuit in werking zetten. De verkopen werden enigszins gehinderd door de slechte marketingcampagne(s), waardoor vele (potentiële) consumenten in de veronderstelling waren dat de Odyssey alleen in combinatie met een Magnavox-televisie functioneerde. In totaal zijn er 330.000 stuks verkocht.
Magnavox bracht later verschillende Pongachtige spelcomputers uit onder de naam Odyssey nadat het een rechtszaak won tegen Nolan Bushnell wegens octrooi-inbreuk. Bushnell had hoegenaamd Pong ontworpen, maar deze kwam (te) sterk overeen met het bekende tenniscomputerspel van de Odyssey.
In Japan werd de Magnavox Odyssey op de markt gebracht door Nintendo en wordt beschouwd als de eerste stap van Nintendo op de spelcomputermarkt.
De Magnavox Odyssey heeft zeer eenvoudige grafische, blokvormige weergaves en nogal simpele spelletjes. DE best aangeschreven spelletjes zijn Pick Axe Pete, K.C's Krazy Chase, K. C. Munchkin, Killer Bees, and Smithereens.