Heeft de mens een unieke numerieke identiteit? Een constante doorheen zijn leven heen, een onveranderlijke persoonsidentiteit, of is de mens een interactief wezen waarvan de eigenheid bepaald wordt door moment, tijd, omgeving en fysieke factoren zoals groei en aftakeling. Ben ik dezelfde persoon als 30 jaar geleden?
Hoe kunnen we begrijpen dat bepaalde personen op het werk charmant zijn en thuis onuitstaanbaar. Hoe een liefhebbende ouder, terzelfdertijd een moordenaar en psychopaat kan zijn.
Eén en ander brengt ons naar de fundamenteel existentiële vraag naar de eigenheid, het zelf van de mens. Inmiddels is men het erover eens dat de mens meer is dan zijn verzameling gedachten, laat staan van zijn opgeslagen herinneringen, kennis en geordende en ongeordende informatie opgeslagen in zijn hersenen die onder meer zorgen voor het bewustzijn.
Per definitie is dit bewustzijn verward en afgeleid door gedachten en niet geformatteerd juiste en onjuiste informatie. Denken is het bewust gebruiken en formateren van juiste en verkeerde kennis en emoties. Perceptie is de zintuigelijke waarneming van de buitenwereld vanuit de eigen beleving, In het geheel van gedachten is er een perceptie over het zelf, hoe deze identiteit staat ten aanzien van zichzelf en de buitenwereld. Dit zelfbeeld bepaalt het functioneren van de mens en zijn eigenwaarde. Het zelfbeeld bestaat uit verschillende elementen waaronder de belangrijkste en terzelfdertijd meest kwetsbare fysieke zelfbeeld, het zelfbeeld als moeder of als vader, het zelfbeeld als kind in een gezin, het intellectueel zelfbeeld, het professioneel zelfbeeld, het zelfbeeld als partner.
Het positief benaderen van deze verschillende zelfbeelden doet ons als mens beter functioneren en presteren en geeft ons een beter gevoel ten aanzien van de andere. Het afbreken van een zelfbeeld is zeer destructief en kwetsend.